او یک دانشمند بزرگ و یک مرد فوق العاده بود که کار و میراث او برای سالها زنده خواهد ماند. هاوکینگ در سال 1963 به بیماری های عصبی حرکتی مبتلا شد. او دو سال بعد در کمبریج تحصیل کرد و یکی از فیزیکدانان برجسته تر نظریه از آلبرت انیشتین شد.
پروفسور هاوکینگ گفت که زندگی همراه با این بیماری به او یک رویکرد فلسفی نسبت به مرگ داده است و همیشه نسبت به آن چیزی که اتفاق خواهد افتاد بیش از پیش آگاهی خواهد داشت.
وی در سال 2011 درباره مرگ به گاردین گفت: "من در 49 سال گذشته با چشم انداز مرگ زودهنگام زندگی کرده ام. من از مرگ نمی ترسم، اما عجله ندارم که بمیرم. خیلی کار برای انجام دادن خواهم داشت."