اخبار یک ماه اخیر نشان می‌دهد، فریدالدین حدادعادل، فرزند غلامعلی حدادعادل سر از شورای اندیشه‌ورزی شبکه سه درآورده است.
هادی رحمانی فضلی، فرزند وزیر کشور به وزارت اقتصاد رفته و مشاور وزیر جدید اقتصاد شده و مهم‌تر از همه کامبیز مهدی‌زاده، داماد رئیس‌جمهور روحانی هم معاون وزیر صنعت، معدن و تجارت شده است. اخبار را که پی بگیریم همیشه از این دست انتصاب‌های فامیلی در بدنه دولت‌ها و نهادهای غیردولتی در ایران بعد از انقلاب بوده، هست و گویا خواهد بود.
سال گذشته فرزند محمدرضا عارف لطف کرد و عبارت «ژن خوب» را به روزنامه‌نگاران هدیه داد تا نزدیکان نسبی به مقامات را با این عنوان بخوانند؛ اما حالا با اضافه شدن داماد رئیس‌جمهور به این صف، باید نزدیکان سببی را هم در دایره شمول «ژن‌های خوب» بدانیم.
همان طور که می‌دانید و می‌دانیم انقلاب بزرگ مردم ایران انقلابی مردمی بود برای رساندن قدرت به دست مردم که صاحبان اصلی آن بودند و هستند. با این حال، همچنان می‌بینیم که کج‌سلیقه‌گی‌هایی در حال آسیب زدن به این رویداد مهم است؛ اتفاقاتی که سرمایه‌های اجتماعی را ناراحت و ناامید می‌کند و در روزهای سخت به جای دلگرمی دادن به آنها، بذر ناامیدی در دل‌هایشان می‌کارد. با این حال و با مشهود بودن اثرات منفی این رویدادها همچنان شاهد جولان نزدیکان صاحبان قدرت در مناصب مختلف هستیم.
* به نظر شما، انتصاب‌های فامیلی در بدنه دولت چه بلایی بر سر اعتماد اجتماعی می‌آورد؟
* چقدر فکر می‌کنید که این انتصاب‌ها از سر شایسته‌سالاری بوده؟
* به نظرتان در یک شرایط نرمال چند تن از «ژن‌های خوب» می‌توانستند چنین پست‌هایی را تصاحب کنند؟