توصیه‌های یک شهید به مادرش قبل از شهادت

به گزارش باشگاه خبرنگاران پویا، ویژه برنامه «در کوی نیکنامان»، تجلیل از خانواده‌های گرانقدر شهدا با حضور خانواده‌های شهیدان ابوالحسن کیوانیان و داریوش صابر صبح امروز پنجشنبه 25 بهمن 97 در فرهنگسرای گلستان برگزار شد.

در ابتدای مراسم، حجت‌الاسلام و المسلمین وحیدی صحبت کرد. او گفت: به صورت کلی، دو عامل وجود دارد که باعث عدم پیشرفت یک کشور در زمینه‌های مختلف می‌شود. یکی از این عوامل، تبعیت افراطی از آداب و رسوم گذشتگان است. متاسفانه عده‌ای معتقد هستند که هر آن چه که نسل‌های گذشته ما انجام دادند، درست بوده است و ما نیز باید همان آداب و رسوم را تکرار کنیم.

او ادامه داد: دقت کنید که چنین تفکری باعث عدم پیشرفت یک کشور می‌شود چرا که بسیاری از این آداب و رسوم قدیمی، خرافی بوده و یا متناسب با همان زمان بوده است. در حقیقت، این که بگوییم چون آبا و اجداد ما این کارها را انجام می‌دادند، ما نیز باید تبعیت کنیم، تفکر اشتباهی است و مردم را از پیشرفت محروم می‌کند.

این کارشناس مذهبی عنوان کرد: وقتی به تاریخ نگاه می‌کنیم، می‌بینیم که هر پیامبری که مبعوث شده است با این مشکل درگیر بوده است چرا که مردم آن قوم می‌گفتند که رهنمودهای او مخالف با آداب و رسوم اجدادی‌شان است و همین مساله باعث می‌شد که هدایت‌هایش را نپذیرند.

برپایه این خبر و به نقل از روابط عمومی مراکز فرهنگی هنری منطقه 8 و فرهنگسرای گلستان، در بخش دیگر این مراسم نوبت به تجلیل از خانواده‌های گرانقدر شهدا رسید.مادر شهید داریوش صابر، اولین سخنران این بخش بود. او به ماجرای شهادت پسرش اشاره کرد و گفت: من 6 فرزند داشتم که یکی از آنان در روز 22 بهمن سال 57 و در جریان پیروزی انقلاب اسلامی به شهادت رسید. ایشان، از 16 سالگی مخالفت خود با رژیم پهلوی را آغاز کرد و با توجه به مطالعات بسیار زیادی که داشت، به صورت کاملا آگاهانه به مبارزه با این رژیم پرداخت. بزرگ‌ترین معلم او در این راه، پدرش بود و مباحثات زیادی با همدیگر داشتند.

این مادر شهید بیان کرد: پسرم در سن 24 سالگی و در زمانی که دانشجوی رشته پزشکی در دانشگاه تهران بود به شهادت رسید. پسرم علاوه بر تمام ویژگی‌های خوب شهدا، توصیه‌های بسیار خوبی به خانواده داشت. خاطرم هست که بارها به من می‌گفت که «اگر مادر خوبی هستی، باید 6 فرزند خود را پشت سر بگذاری و پیشرو آنان به مبارزه با رژیم پهلوی بلند شوی». همیشه نگران بودم که مبادا ساواک او را دستگیر کند اما او به من می‌گفت که این مبارزه، در راه وطن است و در این راه نباید ترسید. خوش‌حال هستم که بقیه فرزندانم نیز راه او را انتخاب کردند.

او اظهار کرد که این روزها خیلی از افراد هستند که می‌گویند باید از ایران برویم و وطنمان را ترک کنیم اما به اعتقاد من، خاک سرزمینم با خون شهدا آبیاری شده است و ما باید این قدر روی این خاک راه برویم تا خون شهدا از داخل آن بالا بزند تا همه ببینند که چه سرگذشتی بر این مملکت وجوانان آن گذشته است.

این مادر شهید به روز شهادت فرزندش اشاره کرد و گفت: پسرم در روز 22 بهمن و در پادگان جمشیدیه به شهادت رسید. هیچ‌گاه پیکر او را پیدا نکردیم و تنها یک عکس از پیکرش در پزشکی قانونی دیدم. همیشه به من می‌گفت که اگر روزی گم شدم، دنبال جسدم نگردید چرا که شما باید این زمان را صرف به حرکت درآوردن انقلاب و پیشبرد آن کنید.سپس، خواهر شهید ابوالحسن کیوانیان صحبت کرد و گفت: برادرم در سال 63 سرباز وظیفه بودند. ایشان در سال 61، دانشگاه قبول شدند اما می‌گفت که در این برهه از زمان و به دلیل جنگ، بهتر است که به جای دانشگاه به جنگ بروم بنابراین وارد دانشگاه نشد و به خدمت سربازی رفت و در جزیره مجنون به شهادت رسید.