پرونده تفکیک وزارت بازرگانی از وزارت صنعت، معدن و تجارت مدتی است دوباره باز شده است. ماجرای ادغام و تفکیک وزارتخانه‌های بازرگانی و صنایع همواره در مجلس موافقان و مخالفان زیادی داشت. برخی نمایندگان تفکیک را هزینه‌بر و در تضاد با اصل کوچک شدن دولت می‌دانند، اما برخی دیگر با تأکید بر ضرورت تقویت بخش بازرگانی در دوران تحریم از آن دفاع می‌کنند.
محمد محمودی شاه‌نشین عضو کمیسیون شوراها و امور داخلی کشور در مجلس در گفت‌وگو با خبرآنلاین گفت: در وزارت صنعت، معدن و تجارت چند کار متعدد را بر عهده یک وزیر گذاشته‌ایم و به‌نوعی همه‌کاره را هیچ‌کاره کرده‌ایم. این در حالی است که در تمام دنیا، بحث تولید، حمایت از تولید و پرداختن به تولید در یک وزارتخانه متمرکز است. تجارت، بازرگانی و فروش هم در یک وزارتخانه دیگر متمرکز است.
وی در ادامه افزود: از همین رو ما هم در کشورمان به وزارتخانه‌ای تحت عنوان وزارت بازرگانی نیاز داریم که سیاست‌های کلی تجارت کشور را تهیه و تدوین کند. به امور مجامع صنفی، تعاونی‌ها، اتحادیه‌ها و صنوف بپردازد. همچنین قوانین، ضوابط و مقررات را تسهیل کند و به مجلس شورای اسلامی لایحه ارائه بدهد.
نماینده مردم شهریار، قدس و ملارد با اشاره به‌ضرورت بازنگری در روش‌های بازرگانی و تجارت اظهار کرد: علاوه بر این برای اینکه بتوانیم با کشورهای دنیا روش‌های نوین و جدید معاملات را داشته باشیم، نیاز به افرادی داریم که متخصص تجارت و بازرگانی و بازاریابی باشند. همچنین در زمینه مدیریت‌های اجرایی نوین تخصص داشته باشند.
وی تأکید کرد: اما در حوزه معدن و صنعت، به افرادی نیاز داریم که رویکردشان سود و منفعت نباشد. به افرادی نیاز است که رویکرد آن‌ها پرداختن به افزایش میزان تولید داخلی، استفاده از توانمندی‌های داخلی و آوردن فنّاوری‌های مادر نوین از دنیا به داخل کشور باشد. همچنین این رویکرد را داشته باشد که چگونه می‌توان میزان تولید ناخالص ملی کشور را افزایش داد.
نماینده مجلس خاطرنشان کرد: زیرا اگر با نگاه تجارت به موضوع نگاه کند، دیگر نیازی به پژوهش و سرمایه‌گذاری برای ساخت قطعه‌ای نمی‌بیند و ترجیح می‌دهد که همان قطعه را با یک‌سوم قیمت از چین وارد کند.
وی در خصوص تحقق شعار رونق تولید با تفکیک وزارت صنعت، معدن و تجارت تصریح کرد: نگاه تولید محور این است که به فنّاوری نوین دنیا دست پیدا کنیم و به تولید داخلی و اشتغال‌زایی اهمیت بدهیم. در مقابل نگاه تجاری این موارد را دنبال نمی‌کند.
به گفته محمودی شاه‌نشین هدف اول تجارت، سود و زیان است. هدف اول تجارت این است که بتواند سهم بازار را به بخش‌های تعاونی، خصوصی و دولتی تقسیم کند. نگاه تجارت این است که قوانین حاکم بر بازار را مدیریت کند. اما در تولید، خیلی اوقات تولیدی را باقیمت خیلی بالاتر نیاز داریم به‌واسطه اینکه بستر را مناسب کنیم که در آینده بتوانیم دستاوردهای علمی در بخش تولید داشته باشیم یا اشتغال داشته باشیم.
226226