یادی از عباس کیارستمی؛ جای خالی استاد

بانی‌فیلم، گروه سینمای ایران: یکی از اشکالاتی که منتقدان به برگزارکنندگان جشنواره جهانی فجر وارد می‌دانند، این است که این رویداد بدون هیچ گونه تاثیر در روند جهانی‌سازی سینمای ایران، راندمان و کارکردش تنها فراهم آوردن خوراک تبلیغاتی برای رسانه‌های داخل کشور و البته مدیران و مسئولان سینمایی است. به عبارت دیگر نمود بیرونی و موثر این جشنواره در مجامع مطرح و معتبر سینمایی جهان تقریبا هیچ است!
اینکه برگزارکنندگان تصور کنند در طول برگزاری جشنواره با مهمانداری از چند فیلمساز ناشناس و احیانا یک کارگردان سرشناس می‌توانند پل ارتباطی میان سینمای ایران و سایر کشورها ایجاد کنند خیالی بیهوده و سیاست شکست‌ خورده‌ای‌ است که برگزاری چهار سال دوره‌ بخش جهانی فستیوال فجر به شکل مستقل، گواه آن است.
در فضای تبلیغی ایجاد شده و میزانسن عکس‌ یادگاری گرفتن‌ سلبریتی‌ها روی پلکان پردیس چارسوست که نقایص این رویداد سینمایی که می‌خواهد سری در میان سرها درآورد، بیشتر از گذشته آشکار می‌ شود.
درست در همین ذوق‌زدگی مسئولان برگزاری از هجوم عکاسان خبری برای ثبت تصاویر دعوت‌شدگان داخلی است که جای خالی فیلمسازی جهانی، اعتباری ماندگار و سینماگری با شخصیت مانند عباس کیارستمی مشخص‌تر می‌شود. فیلمسازی که سالها یک تنه جور حضور سینمای ایران را در فستیوال‌های جهانی کشید و بدون هر گونه ادعای مردم فریبی، فیلم‌هایش را ساخت…
امروز و همزمان با برگزاری جشنواره جهانی فیلم فجر بیشتر می‌بینیم که خیلی‌ها همچنان در حسرت داشتن جایگاهی مانند عباس کیارستمی هستند، حسرتی که تا پایان عمر همراه‌شان خواهد بود…
یادش به‌خیر و روحش شاد.

اشتراک گذاری در: