ناهید تاج الدین در گفت‌وگو با ایسنا اظهار کرد: باید بگویم اجرای ماده 53 قانون برنامه پنجم توسعه و ادغام دو سازمان تربیت بدنی و سازمان ملی جوانان و تشکیل وزارت ورزش و جوانان از اساس غلط بود و باعث تداخل چارت در این وزارتخانه شد.
وی افزود: در همان سال تصویب این ادغام، مرکز پژوهش های مجلس در ارزیابی خود ادغام سازمان‌های ملی جوانان و تربیت بدنی را به جهات مختلف قابل تأمل و آن را غیر قابل توصیه دانسته بود. درست در همان سال کمیسیون فرهنگی قائل به این بود که مسائل مربوط به جوانان مسائلی فرابخشی است که هیچ یک از سازمان‌ها و وزارتخانه ها به تنهایی از عهده انجام آن بر نمی‌آیند و منحصر کردن مسائل جوانان در یک وزارتخانه لطمه‌ای جدی به تحقق اهداف و حل مشکلات آنان وارد می کند، اما با این همه طرح ادغام به تصویب رسید.
این عضو هیات رییسه کمیسیون اجتماعی مجلس شورای اسلامی ادامه داد: تشکیل وزارتخانه ورزش و جوانان منجر به این شد که مسائل جوانان کاملا تحت الشعاع مسائل ورزش قرار گیرد و بخش جوانان کاملا مهجور واقع شود.
تاج‌الدین تصریح کرد: بخش ورزش و بخش جوانان اساسا دو بخش نامربوط به یکدیگر هستند مگر ورزش فقط به جوانان اختصاص دارد یا مگر مسئله جوانان فقط ورزش است؟ علیرغم آنکه مثلا صنعت، معدن و تجارت با هم بسیار مرتبط هستند یا تعاون، کار و رفاه اجتماعی بسیار به هم نزدیک هستند، اما دو بخش ورزش و جوانان آن تناسب سازمانی را با یکدیگر ندارند.
نماینده اصفهان تاکید کرد: از طرف دیگر همین امروز هم در شکل گیری وزارت گردشگری عده ای از صاحبنظران معتقدند که کارکرد سازمان گردشگری و میراث فرهنگی و راندمان و چابکی آن به مراتب از راندمان وزارت گردشگری بیشتر است چون معتقد هستند وزارتخانه باعث خواهد شد بروکراسی و دیوان سالاری در بحث گردشگری پررنگ تر شود. در حالی که نماینده های موافق تشکیل وزارت گردشگری می گفتند باید گردشگری و میراث فرهنگی برای نظارت دسترس پذیرتر شود برای همین تبدیل آن به وزارتخانه ضروری است. در واقع وزارتخانه بیشتر کارکرد نظارتی دارد، اما برای مسائلی چون جوانان یا گردشگری بیشتر نیاز به رویکرد حمایتی است.