۱۰ هواپیمایی که در تاریخ جاودانه شدند

وب‌سایت گجت نیوز: هواپیما نقش غیر قابل انکاری در دگرگون ساختن دنیای ما ایفا کرده است. در اینجا فهرستی از بهترین و زیباترین هواپیما‌ها که در طول عمر 115 ساله‌ی صنعت هوانوردی تولید شده‌اند از نظرتان خواهد گذشت. هواپیما از عوامل ضربه زننده به محیط زیست است و بعضاً سوانح هوایی مرگباری را نیز موجب می‌شود؛ با این حال امروزه بُعد مسافت به یُمن وجود این وسایل نقلیه محلی از اعراب ندارد و علاوه بر صنعت توریسم، هواپیما‌ها انقلابی در عالم تجارت، ماموریت‌های اکتشافی و حتی تاکتیک‌های نظامی پدید آورده‌اند. اما علاوه بر جنبه مهندسی، از منظر زیبایی شناسی نیز می‌توان به این ساخته‌های دست بشر نگریست.

لاک‌هید کانستلیشن (Lockheed Constellation)

کمپانی لاک‌هید در سال 1939 با اصرار و حمایت یکی از بازرگان‌های سرشناس امریکایی به نام هاوارد هیوز متقاعد به تولید کانستلیشن (یا به اختصار کانی) شد. هدف از اجرای این پروژه، ساخت هواپیمایی بوده که بتواند نسبت به نمونه‌های مشابه، مسافرین بیشتری را سریع‌تر به مقاصد دورتر برساند و آنچنان اقتصادی باشد که سفر هوایی را به جایگزینی مناسب برای سفر‌های زمینی، ریلی و دریایی تبدیل کند. کانی بین سال‌های 1943 تا 1958 تولید شد و تا دهه 90 میلادی در خطوط هوایی مختلف مورد استفاده قرار گرفت. سه فروند کانستلیشن نیز هواپیمای اختصاصی آیزنهاور، سی و چهارمین رییس جمهور ایالات متحده بوده‌اند. در تصویر بالا ورژن نظامی این هواپیما با نام USAF C-69 را مشاهده می‌کنید.

کنکورد (Concorde)

هزینه بالای تولید و نگهداشت کنکورد موجب پایان نافرجام این پروژه شد، اما رخ زیبای این هواپیما در یاد علاقه‌مندان به صنعت هوانوردی باقی مانده است. کنکورد حاصل ادغام دو پروژه بود که به طور همزمان در کشور‌های انگلستان و فرانسه برای راه‌اندازی اولین خط هوایی سوپرسونیک (مافوق صوت) کلید خورده بودند. با سرعتی بیش از دو برابر سرعت صوت، مسافران کنکورد می‌توانستند مسافت بین نیویورک تا لندن را تنها در سه ساعت بپیمایند، اما یک سانحه فاجعه‌بار در سال 2000 و در پی آن نگرانی‌های امنیتی ایجاد شده پس از حوادث 11 سپتامبر 2001، آخرین میخ بر تابوت هواپیمایی بودند که به علت مشکلات اقتصادی حال و روز خوشی را سپری نمی‌کرد. آخرین کنکورد در سال 2003 به پرواز در آمد و اکنون در خانه‌ی ابدی خود یعنی موزه هوافضای بریستول آرمیده است.

گرومن اف 7 اف تایگرکت (Grumman F7F Tigercat)

همانطور که در تصویر پیداست اف 7 اف تایگرکت یک هواپیمای جنگنده بود که بین سال‌های 1944 تا 1954 مورد استفاده‌ی نیروی دریایی ایالات متحده قرار گرفت. فارق از وزن زیاد هواپیما، گرومن موفق به طراحی جنگنده‌ای شده بود که قدرت و زیبایی را به طور توامان داشت. البته تنها حضور نظامی تایگرکت در جنگ کره بود و پس از آن تعداد اندکی از این هواپیما‌ها بین دهه 60 تا 80 میلادی برای کنترل آتش سوزی جنگل‌های امریکا مورد استفاده قرار گرفتند.

ماکی ام سی 72 (Macchi M.C.72)

به عنوان یک هواپیمای دریایی، بارزه‌ی اصلی ماکی ام سی 72 سرعت آن بود. اگرچه این هواپیمای ساخت ایتالیا تنها بین سال‌های 1931 تا 1934 پرواز کرد، اما با میانگین سرعت 709.2 کیلومتر بر ساعت لقب سریع‌ترین هواپیما را به خود اختصاص داد. البته این رکورد تنها پنج سال دست نخورده باقی ماند، اما ام سی 72 تا به امروز نیز سریع‌ترین هواپیمای دریایی تک موتوره‌ای بوده که به پرواز درآمده است.

پی 51 ماستنگ (P-51 Mustang)

این هواپیمای ساخت شرکت نورث امریکن، در جنگ جهانی دوم در اختیار انگلستان قرار گرفت تا جایگزین جنگنده‌های قدیمی اسپیت‌فایر و هاریکین شود. آوازه‌ی بلند ماستنگ از توانایی پرواز طولانی مدت و حملات کوبنده‌ی آن به تاسیسات دشمن پدید آمده؛ تا جایی که از هرمان گورینگ (یکی از مقامات بلند پایه‌ی آلمان نازی) این طور نقل قول شده که پس از مشاهده‌ی پی 51 ماستنگ بر فراز برلین در سال 1944 دریافته که شکست آلمان حتمی خواهد بود. سناتور ترومن نیز آن را ایرودینامیک‌ترین هواپیما توصیف کرده است.

گرومن بی 2 اسپریت (Northrop Grumman B-2 Spirit)

نام اسپریت (به معنای روح) کاملاً برازنده‌ی این بمب افکن رادار گریز است. ساختار متمایز با آن دماغه‌ی نوک تیز، چهره ترسناکی به این هواپیما داده و با وجود ابعاد بزرگ و فاصله 52 متری بین بال‌ها، اسپیریت به راحتی می‌تواند خود را از نظر‌ها پنهان کند. شاید تصور می‌شد برای یک بمب افکن رادار گریز، «زیبایی» میوه ممنوعه باشد، اما اسپریت خلاف این را اثبات کرده است.

سوپرمارین اسپیت‌فایر (Supermarine Spitfire)

سرعت، قدرت مانور، پرواز راحت و حداکثر انطابق‌پذیری همه آن چیزی است که باید در وصف سوپرمارین اسپیت‌فایر گفته شود. این هواپیما که 24 ورژن مختلف از آن بین سال‌های 1938 تا 1948 به مرحله تولید رسید با بال‌های کوچک و بیضوی‌اش یکی از نماد‌های جنگ جهانی دوم است. در طی این سال‌ها سوپرمارین اسپیت‌فایر از یک ماشین جنگی ناتوان به برگ برنده‌ای برای نیرو‌های انگلستان بدل شد و نقش به‌سزایی در تهاجم نیرو‌های متفقین به ساحل نورماندی در عملیات D-Day داشت. از اسپیت‌فایر به عنوان جنگنده‌ی مورد علاقه‌ی خلبان‌ها نیز یاد شده است.

ویکرز وی سی 10 (Vickers VC10)

در نگاه اول به ویکرز وی سی 10 بال‌های بزرگش بیش از هر چیز دیگری جلب توجه می‌کنند. هدف از این نوع طراحی، تسهیل نشست و برخاست هواپیما در فرودگاه‌هایی بود که در مناطق مرتفع واقع شده‌اند و یا باند‌های کوتاهی دارند. ویکرز وی سی 10 هواپیمایی محبوب نزد مسافران و خدمه پرواز بود، اما عدم سازگاری آن با تکنولوژی‌های جدید به کار رفته در موتور هواپیماها، موجب توقف تولید آن در سال 1970 شد؛ هر چند که نیروی هوایی سلطنتی بریتانیا تا سال 2013 به استفاده از ویکرز وی سی 10 ادامه داد.

آورو اِویان (Avro Avian)

آورو اِویان نقش مهمی در رواج یافتن تولید و خرید هواپیما‌های شخصی داشت، اما شاید شهرت اصلی آن به دلیل یک پرواز حماسی باشد. در سال 1928 آملیا ایرهارت به عنوان اولین خلبان زن، آورو اویان را به تنهایی بر فراز اقیانوس اطلس از اروپا تا امریکا به پرواز درآورد. دیگر عاملی که نام آورو اویان را در تاریخ جاودانه کرد رساندن دارو با آن به بیماران کانادایی پس از شیوع مرض دیفتری در سال 1928 بوده است.

بلریو 11 (Blériot XI)

سازنده و خلبان این هواپیما، لوییس بلریو در سال 1909 بود که به ویژه پس از پرواز بر فراز کانال انگلیس (حدفاصل انگلستان و فرانسه) سر و صدای زیادی به پا کرد. در آن سال‌ها بلریو 11 در سراسر دنیا به فروش می‌رسید و تولید آن تا آغاز جنگ جهانی اول هم ادامه داشت. در حال حاضر نیز نمونه‌های اندکی از آن حفظ شده‌اند و همچنان قادر به پرواز هستند.

منبع: newatlas