منظور از خودشناسی این است که انسان خودش را بشناسد و عظمت خود را در جهات مختلف جسمی، روحی، استعدادهاو زمینههای رشد تا بینهایت و ... درک کند تا عظمت خالق خود را بفهمد و حلاوت بندگی او را بچشد. بنابراین تنها شناخت اندامهای بدن و چگونگی کار آنها و همچنین شناخت روان و نیروهای درونی آن مورد نظر نیست. چون انسان جسم است و روح، و از حیث روحی موجودی کمالپذیر است که باید راه رسیدن به کمال خود را بیابد و تمام توان خود را صرف رسیدن به آن جایگاه رفیع بکند، بنابراین باید عوامل و موانعی که برای وصول به هدف در وجود انسان نهاده شده را بیابد و راه بهرهبرداری از آنان را نیز بشناسد. «سنریهم آیاتنا فی الافاق و فی انفسهم افلا یبصرون» و مجموعة اینها زمینة شناخت عظمت این مخلوق است که خود مقدمة شناخت عظمت خالق میباشد.
منبع : پاسخگو