ماشین های خودران در حال فراگیر شدن هستند و در اکثر کشورهای پیش‌رفته، شاهد حضور آن‌ها در خیابان‌ها هستیم. اما همواره مشکلاتی در رابطه با این ماشین‌ها وجود داشته است که استفاده از آن‌ها را کمی به تعویق می‌اندازد. یکی از این مشکلات، غیر قابل پیش‌بینی بودن رانندگان برای هوش مصنوعی این ماشین‌هاست که محققین در حال برطرف کردن آن هستند.
هر راننده‌ای می‌داند که رانندگی امری قابل پیش‌بینی نیست (مخصوصا در کشور ما که عملا قانونی وجود ندارد). هوش‌های مصنوعی اما از این قضیه چندان باخبر نیستند و تصور می‌کنند که انسان‌ها هم مانند آن‌ها، یکسان رانندگی می‌کنند. در همین رابطه آزمایشگاه هوش مصنوعی و علوم کامپیوتری (CSAIL) دانشگاه MIT، تحقیقاتی را ترتیب داده تا هوش مصنوعی ماشین های خودران را بیشتر با رفتارهای انسانی آشنا کنند.
هدف اصلی آن‌ها، آموزش هوش مصنوعی است تا بتواند رفتار رانندگان را پیش‌بینی کنند. منتهی این کار نیازمند آگاهی اجتماعی است که یاد دادن آن به هوش مصنوعی بسیار طاقت فرساست. با این حال محققین برای آموزش این ماشین های خودران، برگی را از دانش روانشناسی قرض گرفتند. آن‌ها رانندگان را به دو دسته خودخواه و غیر خودخواه تقسیم کردند تا شناسایی آن‌ها برای هوش مصنوعی ساده‌تر شود.
این سیستم با مشاهده رفتارهای رانندگی این دو دسته، توانست حرکات آن‌ها در زمان پیوستن به یک لاین یا خارج شدن از لاین این رانندگان را تا 25 درصد بهتر پیش‌بینی کند.
یکی از محققین در این رابطه می‌گوید:
کار کردن ماشین های خودران در کنار انسان‌ها، به آن‌ها کمک می‌کند تا رفتار انسان را بهتر درک کنند. تمایل انسان‌ها به رقابت یا همکاری، به خوبی در رفتار‌هایشان در زمان رانندگی مشهود است. به همین دلیل ما در این تحقیق سعی کردیم تا این معیار کیفی را به معیار کمی تبدیل کنیم.
با این حال، این تحقیقات نیازمند بررسی‌های بیشتری است تا بتوان از آن در ماشین های خودران استفاده کرد. به همین دلیل محققین قصد دارند این مدل را در رابطه با دیگر کاربرانی که از خیابان‌ها استفاده می‌کنند هم آزمایش کنند. افرادی مانند، دوچرخه سواران و افراد پیاده تا رفتار غیرقابل پیش‌بینی آن‌ها هم مورد بررسی قرار گیرند.