از حضرت حق در روایات قدسى آمده است:
«انما الحسب عندى هو التقوى:»
جز این نیست که شرافت و اصالت نزد من فقط تقوا و پرهیزکارى است.
«خیر الحکمة خشیة الله تعالى، و خیر الغنى و القناعة، و خیر الزاد التقوى:»
بهترین دانش استوار بیم از عظمت خداى بزرگ است، و بهترین ثروت قناعت به داده خداست، و بهترین توشه براى دنیا و آخرت تقوا است.
از پیامبر بزرگوار اسلام در رابطه با تقوا روایات مهمى نقل شده است از جمله:
«من التقى الله عاش قویا، و سار فى بلاد عدوه آمنا:»
کسى که تقوا پیشه سازد نیرومند زندگى مى کند، و در حال امنیت در سرزمین هاى دشمنش حرکت مى کند.
«ایها الناس ان العربیة لیست باب والد، و انما هو لسان ناطق فمن تکلم به فهو عربى الا انکم و لد آدم و آدم من تراب و اکرمکم عند الله اتقاکم:»
اى مردم عربیت پدر فرزند آور نیست، و جز این نیست که زبانى گویاست هر کس با این زبان سخن بگوید عرب است، آگاه باشید همه شما فرزند آدم هستید و آدم از خاک است، و بزرگوارترین شما نزد خدا پرهیزکارترین شماست.
عباس عموى پیامبر در گفتگوئى از پیامبر اسلام پرسید: «فما الکمال؟ قال: تقوى الله عزوجل و حسن الخلق:»
اى رسول خدا کمال چیست؟ حضرت فرمود: پرواى از خداى عزوجل و اخلاق نیکو.
«من احب ان یکون اکرم الناس فلیتق الله، و من احب ان یکون اتقى الناس فلیتوکل على الله:»
کسى که دوست دارد بزرگوارترین مردم باشد، باید تقواى الهى پیشه کند، و کسى که دوست دارد پرهیزکارترین مردم باشد باید در همه امورش به خدا اعتماد و توکل کند.
«المتقون سادة، والفقهاء قادة، والجلوس الیهم عبادة:»
پرهیزکاران سروران مردم اند، و فقیهام فرمانروایان جامعه اند، نشستن نزد اینان عبادت است.
امیرالمؤمنین (ع) درباره ى تقوا روایات بسیار مهمى دارند از جمله:
«ان لاهل التقوى علامات یعرفون بها: صدق الحدیث، واداء الامانة، و وفاء بالعهد، و قلة العجز و البخل، وصلة الارحام، ورحمة الضعفاء وقلة المؤاتاة للنساء، و بذل المعروف، وحسن الخلق، و سعة الحلم، واتباع العلم فیما یقرب الى الله، طوبى لهم و حسن مآب.»
بى تردید براى اهل تقوا نشانه هائى است که با آنها شناخته مى شوند:
راستى گفتار، اداء امانت، وفاى به پیمان، کمى ناتوانى و بخل، صله ارحام، مهربانى با ناتوانان، موافقت اندک با زنان، بذل نیکى، اخلاق خوب، بردبارى گسترده، پیروى از دانش در آنچه که آدمى را به خدا نزدیک مى کند، خوشا به حال اینان، و قیامت خوبى براى آنان است.
«اتقوا الله الذى ان قلتم سمع، وان اضمرتم علم:»
از خدا پروا کنید خدائى که چون سخن گوئید مى شنود، و چون پنهان نمائید مى داند.
«التقى رئیس الاخلاق:»
تقوا سالار و رئیس اخلاق است.
«فان تقوى الله دواء داء قلوبکم، و بصر عمى افئدتکم، و شفاء مرض اجسادکم، و صلاح فساد صدورکم، و طهور دنس انفسکم، و جلاء غشاء ابصارکم، و امن فزع جأشکم، و ضیاء سواد ظلمتکم:»
بى تردید تقواى الهى داروى بیمارى دل ها، و بینا کننده کور دلى و درمان کننده مرض بدن ها، و اصلاح کننده فساد سینه ها، و پاک کننده آلودگى جانها، و روشنى بخش پرده دیدگان، و امن کننده ترس و اندوه اضطراب آور، و سپید کننده سیاهى تاریکى وجود شماست.
«لا کرم اعز من التقوى و سئل (ع) اى عمل افضل؟ قال: التقوى:»
هیچ کرم و بزرگوارى گرانمایه تر از تقوا نیست، و از آن حضرت از بهترین عمل پرسیدند، پاسخ داد: تقوا.
«لا یقل مع التقوى عمل، و کیف یقل ما یتقبل؟» عملى که همراه تقواست اندک نیست، و چگونه چیزى که در پیشگاه حق مورد پذیرش است اندک است.
حضرت صادق (ع) فرمود:
«ما نقل الله عزوجل عبداً من ذل المعاصى الى عز التقوى الا اغناه من غیر مال، و اعزه من غیر عشیرة، وآنسه من غیر بشر:»
خداى عزوجل بنده اى را از خوارى گناهان به عزت تقوا انتقال نداد مگر آن که او را از طریق غیر ثروت غنى کرد، و بدون عشیره بزرگوارى و عزت داد، و بدون بشر با او انس برقرار کرد.
از حضرت صادق (ع) از تفسیر تقوا پرسیدند، فرمود:
«ان لا یفقدک الله حیث امرک، و لا یراک حیث نهاک:»
وجودت را در محل طاعت و عبادت مفقود نبیند، و تو را در محل گناه مشاهده ننماید.
از امام ششم (ع) روایت شده است:
«القیامة عرس المتقین:»
قیامت بزم شادى پرهیزکاران است.
ابوبصیر مى گوید از حضرت صادق از معناى آیه:
اتَّقُوا اللَّهَ حَقَّ تُقاتِهِ
پرسیدم، حضرت در پاسخ فرمود:
«یطاع فلا یعصى، و یذکر فلا ینسى، و یشکر فلا یکفر:»
از اوامرش اطاعت شود، و از منهیاتش سرپیچى نشود، یادش کنند و فراموشش ننمایند، و به شکر و سپاسش برخیزند، و از کفران نعمتش بپرهیزند.