به گزارش سینماپرس، میکائیل شهرستانی کارگردان نمایش «آگوست در اوسیج کانتی» در خصوص ایده اجرای این نمایش، در گفت و گو با خبرنگاران جوان، گفت: من توسط یکی از هنرجویانم ایده نمایش را یافتم؛ در واقع برای پایان‌نامه دوره‌های مختلف بازیگری که بالغ بر 27 سال مشغول آن هستم، احتیاج به متنی تازه بود. گروهی بیست و چند نفره که رفته رفته از تعدادشان کاسته و کنار گذاشته شدند. چون ظرفیت ادامه دوره را نداشتند. از میان متون مختلفی که خواندم تا برای گروه انتخاب کنم با "تریسی لتس" و این نمایشنامه مواجه شدم و در همان خوانش اول موضوع آن مرا میخکوب کرد.
وی افزود: همواره متونی از این دست از همان دوران دانشجویی برایم جذاب بوده است. به گمانم کامل‌ترین درام‌ها و شاید حتی انسانی‌ترین آن‌ها، درام‌های خانوادگی است. خانواده نخستین کانون تشکیل اجتماعی مدنی است و چالش میان اعضای خانواده که طبیعتاً متأثر از روابط اجتماعی است که در آن زیست می کنند و دوره "تاریخی" که در آن قرار دارند و در حال گذر از آن هستند، برایم همیشه وسوسه انگیز بوده است. حضور تعدادی هنرجوی خوش فکر و مسئولیت پذیر مرا بر آن داشت تا چنین متن سنگینی را که برای نخستین‌بار در ایران اجرا می‌شود، انتخاب کنم. اصولاً هر نمایشی به امکانات و زمینه احتیاج دارد، به این باور رسیده بودم که به کمک هنرجویان باقیمانده و حضور تعدادی از شاگردان قدیمی تر می‌توان این اثر را بر صحنه برد؛ بنابراین برای اجرای «آگوست در اوسیج کانتی» اقدام کردم.
شهرستانی در خصوص احتمال وجود اشتباه‌های رایج در اجرای نمایش با گروهی از هنرجویان تئاتر بیان کرد: اشتباه با وجود بازیگران در اصطلاح حرفه‌ای هم ممکن است، رخ دهد. اتفاقاً به خاطر تکیه زیاد بعضی از بازیگران به تجربه و اعتماد به نفس خود احتمال خطا برایشان بیشتر است؛ ولی بازیگر به ظاهر مبتدی را راحت‌تر می‌توان هدایت و کنترل کرد و اگر صحیح تربیت شده باشد، احتمال خطا در او بسیار کمتر از بازیگران با تجربه است. من شاگردانم را به گونه، طریق و با انظباطی پرورش می دهم که احتمال اشتباه آن‌ها به صفر برسد و با تاکید میگویم که تعدادی از این بازیگران حد و ظرفیتشان کمتر از بازیگران حرفه‌ای نیست.
کارگردان نمایش «آگوست در اوسیج کانتی» در خصوص علاقه جوانان به تئاتر و فراگیری آن بیان کرد: بی تردید باید مثل هر کار دیگری، از پس آموزش‌های مداوم و پیگیری نزد اهل فن و آموزش دیده به نتیجه رسید؛ اما کدام اهل فن جای تردید دارد. متاسفانه 90% مراکز آموزشی یا صلاحیت ندارند و یا دکان دونبشی باز کرده اند که فقط تجارت کنند. باید رصد کرد تا آموزشگاه و استاد حاذق را پیدا کرد و خود را بدان سپرد. در غیر این صورت مثل بسیاری از این آموزشگاه‌ها در پایان دوره هنرجو بی هیچ توشه و دانشی پا به عرضه هنر (بازیگری) می‌گذارد.
شهرستانی در خصوص استقبال تماشاگران از نمایش خود گفت: در دو روزی که از اجرای نمایش گذشته است، تماشاگران از کار استقبال چشمگیری داشته اند؛ اما در ادامه چه اتفاق می‌افتد، نمی دانم. هزینه اجرای نمایش «آگوست در اوسیج کانتی» بسیار سنگین بوده و اگر اسپانسر نداشتیم، مطمئناً این نمایش بدین شکل به صحنه نمی رفت. امیدوارم نمایش «آگوست در اوسیج کانتی» دهان به دهان تماشاگرانش را منسجم‌تر پیدا کند. درست است که در فصل و ماه نامناسبی هستیم، اما امیدوارم از این بابت به نمایش صدمه‌ای وارد نشود.
شهرستانی در ادامه بیان کرد: من در پرورش و اجرای نمایش‌هایی که بر صحنه بردم، هیچگاه از حمایت دولتی بهرمند نبوده ام و توقع حمایتی هم ندارم. هیچگاه غیر از نمایش "ابله ها" که در سال 96 شهرداری چند پلاکارد در چند جای شهر نصب کرد و تبلیغ نمایش مرا کرد، همکاری با من صورت نگرفته است و همواره از بنده درخواست پول‌های هنگفت کرده اند که قادر به پرداخت آن نبوده ام. در حالی که سازمان‌هایی که (فرهنگ) در پیشوند و پسوند نامشان است، وظیفه دارند بی منّت مُبلّغ فرهنگ باشند، اما دریغ کرده اند.
گفتنی است نمایش «آگوست در اوسیج کانتی» از تاریخ 24 بهمن تا 29 اسفند هر شب در تماشاخانه مهرگان به روی صحنه می‌رود.