توئی نشـــــسته به ســاحل توئی بهین به شمائل تو عذب مــــاء منــاهل ، توئی گزین به فضائل
ســـــلاله ای ز سمـــائی تو سرور من و مــائی تو عاشق ضعفــــــائی تو عــــــارفی به مسائل
توئی تـــــرنّم باران توئی صفـــــــای بهــاران توئی شکوه چنــــاران تو چاره ای به مشــاکل
ســـلام من به رکوعت سـلام من به سجودت سلام بر همه حالاتت ای حمیـــــده خصـائل
جهـــان پر است ز فتنه به عدل و داد تو تشنـــه نه معـــرفت و نه تخنـــه ز راه مانده قوافــــل
چه سخت دوری و هجران به غم نشسته و گریان که دوریت بود ای جان به کام زهــــر هلاهل
شکســــته کشتی به دریا که باد شرطه وزد تـا بود نجـــاتی که آیــا در آن سو به سواحـــــل
بیا عزیز عزیـــــزان شفـــا بده تو مریضــــــان نگر چـــگونه رفیقــــــان اسیـــــر دست اراذل
بُوَد ببینـمت آنگه که پشت کرده به کعبــــــه به اذن حضـــرت ربـــه که تیغ کرده حمــایل
تو در میــــانه جمعی، سخن کنی تو به گرمی برای مردم تشــنه، و ما نشســـته مقـــــــــابل
تو پور بر حق احمـد، رسول و سرور امجــــد توئی به نام م.ح.م.د اواخــــــری ز اوائــــل
«رضا» اسیــر به شهوت نه توش دارد و قدرت ببین تا به کجا هست بین مــا و تو فـاصــــل