مجلس یازدهم و سالی که نکوست

آنچه مرا وادار به تحسین کرد دو نکته است که حکایت از کارآیی و حسن نیت این مجلس دارد و امیدوارم مصداق این ضرب المثل باشند که سالی که نکوست از بهارش پیداست.

این دونکته یکی سرعت در کار بود که با آنکه می توانستند برنامه انتخاب هیئت رئیسه را به روز یکشنبه بیندازند و قانونی هم بود اما آن را در روز تعطیل یعنی پنجشنبه انجام دادند و این نشان از اصرار بر شروع هر چه زودتر کار را دارد.

نکته دوم که حائز اهمیت بیشتر است وفاق بر سر انتخاب یک مجموعه بدون حاشیه بود. زیرا حرف و حدیث-های زیادی می شنیدم که با آنکه این مجلس از  یک طیف اند اما اختلاف نظرها به زودی بروز خواهد کرد و بر سر کرسی های مختلف دعواها شروع خواهد شد. این گذشت و تفاهم در آغاز کار این مجلس بسیار ستودنی بود. امید است در کمیسونهای مختلف که از اهمیت ویژه ای برخورداراند این سنت ادامه یابد. انتخاب افراد برای مأموریت های مختلف داخلی و خارجی هم از حساسیت لازم برخوردار است. نباید آنکس که دیگری را از خود شایسته تر می داند داوطلب کاری شود و اگر انتخاب شد باید بتواند حق نمایندگی را ایفا کند.

من قبلاً هم پیشنهاد کرده بودم که نمایندگان محترم ضمن اولویت گذاری برای برنامه ها که کاری دشوار و مهم است فرض را بر این بگذارند که دیگر نمی خواهند انتخاب شوند و بنابراین در تصمیمات، برنامه و نطقها آنچه رضای خدا و عالمانه به سود درازمدت مردم  است را در نظر داشته باشند. اگر چنین شد خدا هم کار خود را خواهد کرد. انشاء الله