دعاى حضرت هرگاه گرفتار مى شد یا کسى را به رسوائى گناه گرفتار مى دید
• بار الها، سپاس تو را بر پرده پوشیت پس از علمت و بر عافیت بخشیدنت، پس از آگاهیت زیرا هر یک از ما، در کسب عیب کوشیده و تو او را مشهور نکرده اى و مرتکب کار زشت شده و تو او را رسوا نساخته اى و در پرده استتار خود را به نقایص و عیوب آلوده و تو کسى را به (سر) او رهبرى نکرده اى.
• و چه بسا نواهى تو که مرتکب شده ایم و چه بسا اوامر تو که ما را بر آن واقف ساخته و ما از آن تجاوز و تعدى کرده ایم. و چه بسا گناهان که در کسب آن کوشیدیم و چه بسا خطاها که آن را مرتکب شده ایم، در صورتى که تو بر آن مطلع بوده اى، نه ناظران، و تو بر افشاء آن قادر بوده اى، بیشتر از قادران (با این همه) عافیت تو در برابر چشمهاى ایشان، براى ما حجابى و در مقابل گوشهاشان سدى بوده.
• پس این پرده دارى و عیب پوشى را براى ما واعظ و زاجر از ارتکاب گناه و وسیله ى پیمودن راه توبه معصیت زداى و رفتن در راه پسندیده قرار ده
• و وقت پیمودن این راه را نزدیک ساز. و ما را به غفلت از خود گرفتار مکن. زیرا که ما به سوى تو راغب و از گناهان تائبیم.
• و اى بار خداى رحمت فرست به برگزیده ات از خلقت: محمد و عترتش که از آفریدگانت ممتاز و پاکیزه و پاکند. و ما را- چنانکه خود فرموده اى- در برابر ایشان نیوشنده و فرمانبردار ساز.