شاید برخی از ما با نام این هنرمند بزرگ ایتالیایی آشنا نبوده باشیم ولی با انتشار خبر درگذشتش که از رفتن یکی از بزرگترین‌های موسیقی جهان سخن می‌گفت، متوجه شدیم که او که بود. هر کدام از ما حتما بی آن که بدانیم او کیست، آثارش را بارها از تلویزیون یا رادیو شنیده‌ایم؛ مردی که سازنده موسیقی فیلم‌های ماندگار و معروفی همچون «مالنا»، «یک مشت دلار»، «خوب بد زشت»، «روزی روزگاری در غرب» و «سینما پارادیزو» بود.
به گزارش ایسنا، موریکونه که در هنگام مرگ 91 سال داشت، این اواخر به علت نارسایی دستگاه گوارش در بیمارستانی در شهر رم بستری بود. او یک هفته پس از شکستگی استخوان ران بر اثر زمین خوردن درگذشت.
این برنده اسکار که شهرت خود را برای ساخت موسیقی هفت فیلم از ساخته‌های «سرجیو لئونه» کارگردان بزرگ ایتالیایی در ژانر وسترن کسب کرده بود، ساخت موسیقی بیش از 500 اثر سینمایی و تلویزیونی و همچنین 100 اثر کلاسیک را بر عهده داشت. در زمان حیاتش برنده دوجایزه گلدن گلاب و چهار گرمی شد.
این هنرمند همچنین پنج‌بار با فیلم‌های «روزهای بهشت» (1978)، «مأموریت» (1986)، «تسخیرناپذیران» (1987)، «باگزی» (1991) و «مالنا» (2000) نامزد کسب جایزه اسکار شد و در سال 2007 میلادی نیز جایزه افتخاری آکادمی علوم و هنرهای سینمایی اسکار را دریافت کرد.
موریکونه در سال 2016 نیز در سن 87 سالگی برای فیلم «هشت نفرت‌انگیز» ساخته «کوئنتین تارانتینو» جایزه اسکار موسیقی متن و یک جایزه گلدن گلاب را کسب کرد.
کمتر پیش می‌آید کسی سکانس‌های معروف فیلم ایتالیایی «مالنا» را حداقل در فضای مجازی ندیده باشد؛ فیلمی که موسیقی تأثیرگذار آن ماندگاری‌اش را در ذهن‌ها دوچندان کرد. یا فیلم «خوب، بد، زشت» که موسیقی متن آن به طور مستقل، شاهکاری هنری است.
موریکونه به عنوان یک آهنگساز، هنرمندی بااستعدادی خاص و برای خیلی از فیلمسازان یک فرصت بود. او در طول فعالیت هنری‌اش، آهنگسازی ملودی‌های دلپذیر را با همراهی آثار کمدی، تریلر و درام‌های تاریخی کارگردانانی همچون «برناردو برتولوچی»، «پیر پائولو پازولینی»، «پدرو آلمادوار»، «جوزپه تورناتوره»، «اولیور استون»، «ترنس مالیک»، «برایان دی‌پالما» و «بری لوینستون» بر عهده گرفته بود.
در سال 2007، در روزنامه نیویورک تایمز نوشته شد که در آثار سینمایی وسترن اسپاگتی که شهرت موریکونه را در دهه 60 میلادی رقم زدند، موسیقی او هر چیزی جز یک پشت صحنه است. موسیقی او گاهی یک توطئه‌گر و گاهی یک چراغ با نغمه‌هایی است که وضوح آن همانند وضوح چهره بازیگران در تصویر است.
او در چهل سال گذشته موسیقی متن فیلم‌های محبوب زیادی همچون«فاشیست» (1961)، «یک مشت دلار» (1964)، «به خاطر چند دلار بیشتر» (1965)، «خوب بد زشت» (1966)، «روزی روزگاری در غرب» 1968، «روزی روزگاری در آمریکا»(1984)، «سینما پارادیزو» (1988)، «هملت» (1990)، «افسانه 1900» (1998)، «بهترین پیشنهاد» (2013)، «بیل را بکش» و «حرامزاده‌های لعنتی» را خلق کرده است.
روزنامه گاردین در سال 2006 از او سوال کرده بود که چرا فیلم «یک مشت دلار» چنان اثری را ایجاد کرده بود؟ پاسخ داده بود: «نمی‌دانم. این بدترین فیلمی است که لئون ساخته و بدترین اثری است که من به ثبت رساندم.»
این هنرمند پیشتر گفته بود که گاهی هفته‌ها در عمارت خود در رم می‌ماند و آهنگسازی می‌کند. موسیقی را روی یک میز می‌ساخت و نه توسط پیانو؛ چراکه صدای آن را در ذهنش می‌شنید و تمام بخش‌ها را با مداد به روی کاغذ می‌آورد.
او گاهی در سال، موسیقی بیش از 20 فیلم را می‌ساخت و اغلب پیش از اینکه حتی یک صحنه از فیلم ساخته شود، بر اساس فیلمنامه موسیقی آن را می‌ساخت.
موریکونه هرگز یاد نگرفت که چگونه انگلیسی صحبت کند، هرگز رم را برای آهنگسازی ترک نکرد و تا سال‌ها از پرواز به هر جایی امتناع ورزید، اگرچه سرانجام برای اجرای ارکستر که گاهی آثار خود را اجرا می‌کرد به سراسر جهان پرواز کرد. او در حالی که به طور گسترده آثاری را برای هالیوود می‌ساخت ولی تا سال 2007 از ایالات متحده امریکا دیدن نکرد.
اشتراک گذاری در: 