قطعا این نکته مغفول نخواهد ماند،که هویت فرهنگ شیعی با ادای احترام و وظیفه نسبت به شهادت حضرت امام حسین علیه السلام معرفی می شود. شیعه چندین رکن دارد و فرهنگ شیعی استوار بر این ارکان،ماندگاری پیدا می کند.
از جمله ی آن ارکان،بزرگداشت ماه محرم و نام و یاد سرور و سالار شهیدان است و تشیع بدون این نماد ها نه شناسایی می شود و نه ماندگار؛ و وظیفه ی هر شیعه محافظت و حریم داری و تلاش برای ماندگاری این ارکان،استوار است.
غیرت دینی یعنی حمایت و جان فشانی در راه حفظ ناموس دین.
ناموس را علمای لغت به آبرو و نیک نامی،قانون و شریعت الهی،و عصمت و شرف معنی می کنند و غیرت را در اصطلاح به سعی و کوشش در حفاظت از چیزی که باید آن چیز حفظ شود،تعبیر کرده اند.
محرم و عزاداری یقینا ناموس دین است و حیات دین در گرو ادامه ی راه امام حسین علیه السلام که تلاش برای زنده نگه داشتن نام خدا ولو به قیمت از دست دادن جان باشد.
حیات این مکتب ثمره ی جهاد و رشادت و ایثار از سوی امامان و پیشوایان حق و حقیقت تا یاران و همراهان و محبان و مریدان سلسله ی نور و نور مداران است. وظیفه ی عقلانی،شرعی،احساسی و هر چه که می تواند انگیزه ساز باشد،حکم می کند در هر زمان و مکان حریم دار این معنی باشیم.
این زمان و بحران کرونا،اولین آزمون شیعیان در برپایی این مراسم،در طول تاریخ نیست. مسیر تاریخ تا به امروز بزرگ‌تر و پر خطر تر از این بحران را در راستای اقامه ی عزای حسینی به شیعیان تحمیل کرده است و جالب آنکه در تمام طول تاریخ،سرافراز این آزمون محبان و شیعیان بوده اند،که بحران ها آنها را در اقامه ی وظیفه ی دینی و عقلی نتوانسته از پای بیاندازد.
از ظلم بنی امیه و بنی عباس،تنگنای همچون متوکل عباسی،تا فشار حکم رانان ظالم در زدودن فرهنگ شیعی از نیان مردم،تا بسته بودن مسیر و ممنوعیت اقامه ی عزای حسینی در زمان رضاخان میر پنج و ستم صدام بعثی و توهین و تمسخرهای به ظاهر روشنفکران و حتی فرهنگ شیعه ستیزی در ازمنه ی مختلف،گوشه هایی از شرایط تحمیلی تاریخ در مسیر اقامه ی شعائر حسینی بوده است.
به نظرم کرونا با تمام قدرتش،خیلی ضعیف تر از آفات تاریخی،در راستای تضعیف و کمرنگ نمودن نام حسین ابن علی علیه السلام است.
مگر می شود نور خدا را خاموش کرد؟
مگر می توان حقیقت را منکر شد؟
مگر می شود وعده های الهی را برای نصرت یاران خدا باور نکرد؟
قطعا نمی شود و نمیتوانند.
اما در هر کدام از این قطعات تاریخی و با فهم درست دین،با راهکارهای متناسب آن آزمون،بایستی پاسخ به امتحان ها داد،و داده اند.
امتیاز مکتب تشیع،قدرت و ارزش عقل و عقل مداری در تبیین و تشریح و اجرای اهداف دینی است.
هر کجا عقل حکم کند،نه فقط شارحان مکتب،بلکه مریدان طریق،همراه بوده اند.
محرم بایستی در بهترین حال خود برگزار گردد،اگر شرایط کرونایی محل و محتمل خطر است،عاقلانه اش رعایت ضوابط عالمانه برای دوری از خطر ممکن و تناسب بین این مهم(سلامت انسان ها)و مهم دیگر که برگزاری مراسم بزرگ داشت ماه محرم است، می باشد.
پس لطفا بیایید عاقلانه،عشق ورزی کنیم.
بگذاریم همان طور که ننگ و نشان سیاه از ظلم های روبروی ترویج فرهنگ تشیع در تاریخ ثبت شد،
این ویروس منحوس را با تدابیر دقیق منکوب و سرکوب کنیم و نگذاریم به هر طریق ابراز وظیفه ی دینی مان به تاخیر و کوتاهی بیوفتد.