طبق نتایج یک پژوهش، زباله‌های فضایی در مدار زمین با دقت ردیابی نمی‌شوند و بسیاری از آن‌ها اجسام ناشناخته هستند که می‌توانند در آینده برای ما دردسر ایجاد کنند.
با انقلاب صنعتی و پیشرفت فناوری، انسان‌ها نه تنها زمین بلکه فضا را نیز آلوده کرده‌اند. از دهه 50 میلادی پرتاب راکت‌ها به فضا آغاز شده و میزان زباله‌های فضایی در حال افزایش است. این زباله‌ها شامل بقایای ماهواره‌های قدیمی و از بین رفته و راکت‌ها می‌شوند که ابعاد مختلفی دارند.
در سال‌های اخیر استراتژی‌های نوینی برای ردیابی زباله‌های فضایی معرفی شده‌اند و امید می‌رود روزی مشکلات مربوط به آن‌ها برطرف شود. اخیرا یک بررسی درباره زباله‌های فضایی در ارتفاع 36 هزار کیلومتری زمین به عنوان بخشی از همکاری «DebrisWatch» میان دانشگاه «واریک» و «آزمایشگاه علوم و فناوری دفاعی» بریتانیا صورت گرفته است.
محققان در این پژوهش که در ژورنال «Advances in Space Research» به چاپ رسیده، تکه‌های کوچک یا غیرانعکاسی از زباله‌ها که نور کمی را منعکس می‌کنند، شکار کردند. تصاویر از این زباله‌ها با استفاده از تلسکوپ «نیوتون» در مراکش ثبت شدند و با استفاده از نرم افزار شناسایی و دسته‌بندی شدند. با بررسی نور منعکس شده از اجسام، دانشمندان توانستند اندازه، شکل و همچنین سایر خواص سطح را تشخیص دهند.
سرعت زباله‌هایی که در مدار نزدیک به زمین قرار دارند، به علت ذرات موجود در اتمسفر کاهش می‌کند تا اینکه در نهایت حرکت آن‌ها متوقف می‌شود، با این حال در ارتفاع‌های بالاتر که این مقاومت وجود ندارد، آن‌ها موقعیت خود را حفظ می‌کنند که می‌تواند در آینده دردساز شود.
نزدیک به 95 درصد زباله‌ها ابعادی نزدیک به 1 متر دارند که نظارت روی آن‌ها را تبدیل به امری دشوار می‌کند. در پژوهش جدید با بررسی تمام زباله‌های مشاهده شده، مشخص شد که بیش از 75 درصد آن‌ها اجسام ناشناخته هستند.
با توجه به چنین نتیجه‌ای، تیم این تحقیق خواستار بررسی‌های بیشتری در آینده شده که می‌تواند در شناسایی زباله‌ها کمک کند. اطلاعات پژوهش جدید می‌تواند به دانشمندان در توسعه و ارتقای الگوریتم‌های مورد استفاده برای تحلیل زباله‌های فضایی کمک کند.