مرور روزنامه‌های چهارشنبه نهم مهرماه

سرگرم‌سازی با لعنت پشت لعنت/ جنگ بر سر قره‌باغ و دو سناریو / تاثیر مثبت عذرخواهی افراد مشهور

ممنوعه‌های دولت ۱۴۰۰، ولیعهد ۸۴ ساله، امیر جدید کویت، بلای تأمین ارز با فروش نفت، پایان ۱۴۰ روز بلاتکلیفی صمت، ‏اصلاح‌طلبان؛ در مسیر گذار به دموکراسی یا خلاف‌آمد آن؟ قبح زدایی از ثروت افسانه‌ای برخی مسئولان، جدایی دولتی‌ها از ‏خصوصی‌ها، فاجعه آزادسازی سهام عدالت و رانت دولت در جیب دلالان، از مواردی است که موضوع گزارش‌های خبری و ‏تحلیلی روزنامه‌های ...

به گزارش «تابناک»؛ روزنامه‌های امروز چهارشنبه نهم مهرماه در حالی چاپ و منتشر شد که تیتر‌های صفحات نخست روزنامه ‏ها از تنوع بیشتر موضوعی برخوردار هستند. بررسی رویکرد اصلاح طلبان در سال آخر دولت روحانی، پایان 140 روز ‏بلاتکلیفی وزارت صمت و مطلبات مطرح شده در یادداشت‌های منتشره از رزم حسینی در کنار گزارش پاستور سمت حمله که ‏روزنامه ایران آن را برجسته کرده، تیتر‌های مهم روزنامه‌های امروز را شامل می‌شوند. ‏

در ادامه تعدادی از یادداشت‌ها و سرمقاله‌های منتشره در روزنامه‌های امروز را مرور می‌کنیم:‏

 


سرگرم‌سازی با لعنت پشت لعنت

روزنامه «جهان‌صنعت» طی یادداشتی با تیتر سرگرم‌سازی با لعنت پشت لعنت در شماره امروز خود نوشت: چند روز پیش ‏حسن روحانی رییس‌جمهور با اشاره به اینکه تمامی مشکلات و فشار‌ها از سوی آمریکایی‌هاست، از مردم خواست لعن و نفرین‌شان ‏را به «واشنگتن‌دی‌سی، کاخ سفید» بفرستند. وی در آخرین جلسه هیات دولت در سال 97 نیز گفته بود: «هر چه لعنت دارید بر ‏کسی لعنت کنید که این شرایط را برای کشور به وجود آورد.» در حالی که این سخنان با واکنش شدید سیاسیون و شهروندان ‏رو‌به‌رو شد و لابد حسن روحانی انتظار داشت مردم حرف او را آویزه گوش کنند و به آمریکا لعنت بفرستند.

 

سرگرم‌سازی با لعنت پشت لعنت/ جنگ بر سر قره‌باغ و دو سناریو/تاثیر مثبت عذرخواهی افراد مشهور
‏…، اما دیروز و در جریان دادن رای اعتماد به وزیر معرفی شده برای وزارتخانه صنعت، معدن و تجارت یکی از اعضای مجلس ‏یازدهم گفت: «مردم امروز در کوچه و خیابان می‌گویند خدا روحانی را لعنت کند. مردم دیگر به روحانی سر سوزنی اعتماد ندارند ‏چه برسد به وزیر پیشنهادی او که در دو دهه خارج از کشور بوده است.» این یورش تند به رییس‌جمهوری که هنوز نزدیک یک ‏سال از دوره فعالیت او باقی مانده شاید دل شهروندانی را خوش کند و شاید بخشی از خشم گوینده سخن یادشده را فرو بنشاند، اما ‏چاره کار کشور این نیست. این رفتار‌ها و گفتار‌های آقای روحانی با کمی سخت‌گیری نسبت به وی ما را به یاد محمود احمدی‌نژاد ‏رییس‌جمهور سابق می‌اندازد. وی نیز در یک سال آخر دولت دومش حرف‌های عجیبی می‌زد که در آن روز‌ها از آن راهبرد‌ها به ‏عنوان راهبرد سرگرم‌سازی نام بردند. به نظر می‌رسد یورش‌های پشت سر هم و توقف‌ناپذیر منتقدان به رییس‌جمهور و دولت وی ‏در این سه سال تازه‌سپری‌شده او را در موقعیت دشواری قرار داده است و شاید هرگز باور نمی‌کرد چنین یورشی به او صورت ‏بگیرد. حالا چه باید کرد؟ آیا رییس دولت بنا دارد یک سال باقی مانده از دولت خود را به پاسخگویی‌های بی‌فایده به منتقدان و ‏دولت‌های خارجی بپردازد؟ به نظر می‌رسد این کار صوابی باشد و وی باید از فکر اینکه استعفا بدهد نیز صرف‌نظر کند و وارد ‏داستان سرگرم‌سازی خود و شهروندان نشود. تا جایی که شهروندان می‌دانند، در دولت اول رییس‌جمهور آرایش افراد و توزیع ‏اختیارات و وظایف و چیدمان مدیران به ویژه در بخش اقتصاد به گونه‌ای بود که رییس‌جمهور بیشتر به سیاست می‌پرداخت و ‏معاون اول او امور اقتصادی را اداره می‌کرد. آیا نمی‌توان برگشت به آن دوره را تجربه و از بدتر شدن شرایط اقتصادی جلوگیری ‏کرد. یادمان باشد شکست روحانی تنها شکست دولت یا اصلاح‌طلبان به حساب نخواهد آمد و مردم برای همه حساب باز می‌کنند. ‏

جنگ بر سر قره‌باغ و دو سناریو

صلاح‌الدین خدیو، تحلیلگر مسائل بین‌الملل طی یادداشتی با عنوان جنگ بر سر قره‌باغ و دو سناریو در آرمان ملی نوشت: ‏ با شعله‌ور شدن دوباره آتش جنگ بر سر قرەباغ این پرسش مطرح است که آیا مانند دوره 1988-94 باید شاهد یک ‏درگیری گسترده بود یا مانند سال 2016 و اوایل امسال، درگیری کوتاه مدت است و خاتمه می‌یابد؟ اختلاف بر سر قره باغ یکی از ‏غامض‌ترین مناقشات نیم سده اخیر است که مانند مساله کشمیر و اراضی اشغالی 1967 فلسطین، یافتن راه‌حلی پایدار برای آن ‏دشوار است. قفقاز جنوبی منطقه‌ای متنوع به لحاظ قومی است. قدرت‌های بزرگ‌تر روسیه، ایران و عثمانی در دوره‌های مختلف ‏بر آن تسلط داشته‌اند. در حالی که ترکیه آشکارا جانب آذربایجان را گرفته، ایران و روسیه در نقش قدرت‌های موازنه‌ساز، آماده‌اند، ‏مانع تحولات ژئوپولتیک بزرگ در منطقه شوند.

سرگرم‌سازی با لعنت پشت لعنت/ جنگ بر سر قره‌باغ و دو سناریو/تاثیر مثبت عذرخواهی افراد مشهور

با این وصف درباره جنگ اخیر می‌توان دو سناریو را متصور شد؛ سناریوی اول ‏این است که آذربایجان که در جنگ بزرگ مقیاس دهه اوایل 90، ناگوروقره باغ را از دست داد، هر‌از‌گاهی با درگیری‌های کوتاه ‏مدت، درصدد کسب برخی دستاورد‌های نظامی کوچک است. این امر برای کشوری که در جنگ شکست خورده، مفری برای غلبه ‏بر حس ناامیدی عمیق ناشی از تبدیل شدن وضعیت حاکم به امر واقع است. باکو از این رهگذر می‌خواهد با روند دائمی شدن ‏اشغال قره‌باغ مقابله و جامعه جهانی را برای اعمال فشار بر ارمنستان ترغیب کند. مضافا بر آن در داخل هم با برانگیختن شور ‏ناسیونالیستی، به احساسات مردمی در این باره پاسخ دهد. سناریوی دوم قدری بدبینانه‌تر است: اگر لفاظی‌های ضد‌ارمنی مقامات ‏ترکیه به معنای حمایت مستقیم و جدی این کشور از باکو در جنگ اخیر باشد، باید منتظر یک درگیری دامنه‌دار بود. آذربایجان در ‏سال‌های اخیر با افزایش بودجه نظامی و برقراری روابط نزدیک امنیتی و نظامی با اسرائیل، درصدد افزایش توان نظامی خود ‏برآمده است. البته هنوز زود است که ارتش این کشور از لحاظ شکاف میان دارا بودن جنگ‌افزار‌های پیشرفته و فقدان کارآمدی در ‏میدان عمل، با ارتش عربستان مقایسه شود. از این رو بدون ورود ترکیه، تصور تغییری اساسی در معادلات فعلی دور از انتظار ‏است. ورود ترکیه البته به این سادگی نیست. قفقاز حیاط خلوت روسیه است. با این وصف احتمالی ضعیف وجود دارد که ترکیه از ‏رهگذر حمایت بیشتر، تغییری معنادار در مولفه‌های نظامی ایجاد کند. در صورت تحقق این امر، تحول یادشده به این معنا خواهد ‏بود که روسیه هم به مداخله بیشتری بپردازد و در نهایت مطابق الگوی سالیان اخیر، ولادیمیر پوتین و رجب طیب اردوغان با بده ‏بستان و تاخت زدن قره باغ به پرونده‌های دیگر نظیر سوریه و لیبی، درصدد مهار و مدیریت آن برآیند. بنابراین، به علت ‏حساسیت حوزه قفقاز جنوبی و نزدیکی آن به مرز‌های روسیه و اروپا، فرضیه اخیر، ضعیف و فرض اول معقول‌تر است. این ‏پرونده بازیگران مهم دیگری، چون ایران، آمریکا، سازمان امنیت و همکاری اروپا و ... هم دارد که جلوی یکه تازی ترکیه و تبدیل ‏بازی به فوتبال میان مسکو و آنکارا گرفته شود. حتی اسرائیل به عنوان یکی از حامیان مهم دولت باکو، در صورت بروز یک ‏منازعه منطقه‌ای و ایفای نقش فعال ترکیه در آن به عنوان رقیب منطقه‌ای اصلی اسرائیل در 10 سال گذشته، محتمل است در ‏موضع فعلی خودش دچار تردید شود. ‏

 

تاثیر مثبت عذرخواهی افراد مشهور

نادر صادقیان طی یادداشتی در شماره امروز روزنامه آفتاب یزد نوشت: طی چند روز گذشته شاهد اتفاق کم نظیری بودیم که قابل تقدیر است. دو تن از چهره‌های شناخته شده کشور یکی در حوزه ‏فرهنگی (مسعود فراستی) و دیگری در حوزه سیاست (حسین شریعتمداری) بابت اشتباه شان از مردم عذرخواهی کردند. این ‏رویداد قطعاً از خبر‌های خوب به شمار می‌رود به این دلیل که نشان‌دهنده آن است که هر کسی در معرض خطا قرار دارد، ‏عذرخواهی کردن آن‌ها حاکی از انصاف و شهامت آنهاست. امیدواریم که فرهنگ عذرخواهی کردن به یک سنت تبدیل شود و ‏سیاسیون و دولتمردان هم عذرخواهی کردن را به معنای کوچک‌شدن نشمارند. البته این مسئله فقط در میان سیاسیون صدق نمی‌کند ‏بلکه باید در سطوح مختلف جامعه تعمیم داده شود. هرچه عذرخواهی کردن در جامعه اشاعه داده شود باعث می‌شود که افراد در ‏ابراز نظر و سخن گفتن، سنجیده‌تر عمل کنند. به هر حال عذرخواهی کردن امری مثبت و پسندیده است و باید از آن دفاع شود ‏صرف نظر از آن که چه کسی عذرخواهی کرده است. رسانه‌ها نیز باید به این مساله به یک امر درست و مثبت اخلاقی نگاه کنند ‏و به تشویق فرد عذرخواهی‌کننده بپردازند. ‏

سرگرم‌سازی با لعنت پشت لعنت/ جنگ بر سر قره‌باغ و دو سناریو/تاثیر مثبت عذرخواهی افراد مشهور
اما عذرخواهی کردن این دو تن از چهره‌های شناخته شده می‌تواند تاثیر بسزایی از جمله الگو شدن داشته باشد. حتی ممکن است که ‏فردی از نظر دیدگاه سیاسی و فکری با آن‌ها همخوانی نداشته باشد، اما با این اقدام مناسب مورد تشویق آن‌ها نیز قرار بگیرد. از سوی ‏دیگر این مسئله بیانگر آن است که مردم به همه مسائل دیدگاه سیاسی نداشته باشند. به هر حال هم جناح و هم صنف‌های آقای ‏فراستی وشریعتمداری از آن‌ها الگو می‌گیرند و بابت اشتباهات شان عذرخواهی می‌کنند و در نهایت این رویه به یک رسم تبدیل ‏می‌گردد؛ بنابراین اگر کسی صرف نظر از مسئولیتی که دارد اگر دید در جایی خطا کرده یا قضاوت عجولانه‌ای داشته با پذیرفتن ‏اشتباهش از مردم عذرخواهی کند که بی‌شک تاثیر مثبتی در میان اقشار جامعه خواهد داشت حداقل در حوزه شخصیت فردی ‏تاثیرات خوبی به دنبال دارد. ‏

قیمت بک لینک و رپورتاژ
نظرات خوانندگان نظر شما در مورد این مطلب؟
اولین فردی باشید که در مورد این مطلب نظر می دهید
ارسال نظر
پیشخوان