این تظاهرات با برگزاری روز جمهوری در دهلی مصادف شده است. مقامات برای مسدود کردن مسیر اصلی که به محل برگزاری مراسم روز جمهوری ختم می‌شود، از کامیون‌ها استفاده کردند؛ جایی که صدها نیروی پلیس که برخی از آنها به سلاح گرم، گاز اشک‌آور و آب پر فشار مسلح بودند، برای برقراری امنیت مستقر شده بودند. پلیس به کشاورزان اجازه داده در مسیر تعیین شده در حومه دهلی‌نو راهپیمایی کنند. اما این راهپیمایی تراکتوری خطر سایه افکندن بر رژه نظامی سالانه روز جمهوری در مرکز دهلی‌نو را به همراه دارد. به نوشته گزارشگران نیویورک تایمز، این تظاهرات تراکتوری کشاورزان تهدیدی است بر برگزاری هفتاد و دومین جشن سالانه هندی‌ها برای تصویب قانون اساسی. کشاورزی پیشه حدود نیمی از جمعیت 3/ 1میلیارد نفری هند است و ناآرامی و نارضایتی در بین 150 میلیون نفر از کشاورزان زمین‌دار یکی از بزرگ‌ترین چالش‌ها برای نارندرا مودی، نخست‌وزیر هند از زمان روی کار آمدنش در سال 2014 میلادی محسوب می‌شود. تا کنون 9 دوره مذاکره میان دولت و اتحادیه‌های کشاورزان در پایان دادن به اعتراضات ناکام بوده است. به نوشته «مشعل- شمال»، برخی کشاورزان هم سوار بر اسب بودند و برخی دیگر با پای پیاده خود را به دیگر همقطاران خود رساندند. این اعتراضات چند ماهی است ادامه دارد، به گونه‌ای که برخی آن را «بزرگ‌ترین» راهپیمایی تراکتوری کشاورزان می‌دانند. این اعتراضات چند ماهه باعث شده بر میزان جمعیت کشاورزان معترض افزوده شود. به همین دلیل تعداد معترضان از «صدها» نفر تا «یک میلیون» نفر طی هفته‌های اخیر در نوسان بوده است. گزارش نیویورک تایمز حاکی است که کشاورزان شمشیرهای بزرگ، برخی دیگر هم نیزه‌های سه شاخه، خنجرهای تیز و تبرهای بزرگ در دست داشتند. با وجود شیوع کووید-19 اما بسیاری از این کشاورزان ماسک بر صورت نداشتند. حزب «بهاراتیا جاناتا» (بی‌جی‌پی) می‌گوید اصلاحاتی که به فعالان بخش خصوصی اجازه می‌دهد نقش بیشتری در بخش کشاورزی داشته باشند به درآمد کشاورزان آسیب نمی‌زند. با این حال کشاورزان قانع نشده‌اند و همین باعث شد بار دیگر طی دو سه روز گذشته با تراکتور، اسب و با پای پیاده به سوی دهلی حرکت کنند. برنامه جدید دولت مقررات فروش، قیمت‌گذاری و انبارداری محصولات کشاورزی را حذف یا سبک می‌کند، قوانینی که ده‌ها سال کشاورزان هند را در برابر بازار آزاد بدون محدودیت محافظت می‌کرد. قوانین جدید به بخش خصوصی اجازه می‌دهند محصولات اساسی کشاورزی را برای استفاده آتی انبار کنند؛ در حالی که تاکنون دولت اجازه چنین کاری داشته است. یکی از بزرگ‌ترین تغییرات این است که کشاورزان مجاز می‌شوند محصولات خود را مستقیم و به قیمت بازار به بخش خصوصی، بنگاه‌های کشاورزی، فروشگاه‌های زنجیره‌ای و فروشندگان آنلاین عرضه کنند و بفروشند. اغلب کشاورزان هندی در حال حاضر بیشتر محصولات خود را در بازارهای عمده فروشی تحت کنترل دولت یا به میدان‌های میوه و تره‌بار می‌فروشند که در آنها یک حداقل قیمت تعیین شده است. برخی معترضان هندی می‌گویند: «ما به شرکت‌های بزرگ اعتماد نداریم. بازار آزاد در کشورهایی کارکرد دارد که فساد کمتر و حکومت قانونمندتر است. این سیستم برای ما فایده ندارد.»