«دلم رمیده لولی‌وشی است شورانگیز»
مرید حافظ و خواهان تُرک گندم بیز!
«فدای پیرهن چاک ماه رویان باد»
که شد به پشت چو برجام، پاره صلح آمیز!
«بیا که هاتف میخانه دوش با من گفت»
به جای او که به تعطیل رفته، باده بریز!
«فرشته، عشق نداند که چیست ای ساقی»
اگر چه یار مجازی زیاد دارد نیز!
«پیاله بر کفنم بند تا سحرگه حشر»
دلیل باشد اگر از صراط خوردم لیز!
«میان عاشق و معشوق هیچ حائل نیست»
دو سوته هم که به پرواز می رسی تبریز!
«فقیر و خسته به درگاهت آمدم، رحمی»
دو شاخه ای -که نشد گفت را - مزن به پریز!
«خیال خال تو با خود به خاک خواهم برد»
به کارنامه ی اعمال پاک؛ خالی ریز!
*از غزل معروف حضرت حافظ ، مصرعی عیناً در هر بیت نقل شده است