پریسا عباسی- اسبها یکی از قدیمی‌ترین و مهم‌ترین حیوانات برای جابجایی انسان و محصولات کشاورزی در طول قرن‌ها بوده‌اند. اسبها، این نمادهای قدرت و سرعت برای ادامه کارشان نیاز به مراقبت دارند و باید هر چهار تا شش هفته یکبار نعل شوند. اما علت این کار چیست؟
بیشتر بخوانید:
دکتر فرناندا کامارگو، یک دامپزشک و عضو گروه تحقیقات در مورد اسبها در دانشگاه کنتاکی می‌گوید: «اسب‌هایی که برای استفاده انسان‌ها اهلی شده‌اند، و هر یک برای کاری خاصی پروش داده و تربیت شده‌اند باید نعل شوند. زیرا پاهای آنها ظریف است و نیاز به محافظت دارد.» کامارگو در ایمیلی به لایو ساینس نوشت:«نعل کردن از ایجاد ساییدگی بیش از حد در سم اسب جلوگیری کرده و از برخی نواحی پاهای آنها محافظت می‌کند و اجازه نمی‌دهد تا پاهای آنها در اثر ساییدگی حساس شود.»
طبق اعلام دانشگاه بزرگ میزوری آمریکا، قسمت بیرونی سم اسب ها که به آن «دیواره سم» می‌گویند از ماده‌ای شبیه شاخ ساخته شده است و دائما رشد می‌کند و باید مانند ناخن‌های انسان کوتاه شود. کامارگو در ادامه گفت:«نعل به پاهای اسبها کمک می‌کند تا شکل مناسب خود را حفظ کنند.»
زمین‌های ناهموار مانند زمین‌های ماسه‌ای و سنگی می‌توانند باعث فرسودگی قسمت بیرونی سم اسبها شوند. در این حالت قسمت سم داخلی در معرض دید قرار گرفته و باعث حساسیت پاهای اسبها می‌شوند. در چنین شرایطی اسبها درد را تجربه خواهند کرد و قادر به راه رفتن نخواهند بود. به گفته کامارگو:«از نظر تاریخی چنین آسیب‌هایی مانع استفاده ازاسب‌ها در میدان‌های جنگ و یا برداشت محصول می‌شدند. بنابراین برای تقویت دیواره سم، اسبها را نعل می‌کردند. تخمین زده می‌شود که اسبها از حدود 6000 سال پیش که اهلی شدند، نعل می‌شدند.»
نعل اسب در اصل از چرم یا مواد گیاهی ساخته می‌شد. به گفته کامارگو: نعل‌های فلزی که به پای اسبها میخ می‌شوند برای اولین بار در حدود 500 سال پس از میلاد مسیح مورد استفاده قرار گرفتند و در طول 500 سال بعد از آن رواج پیدا کردند. اگرچه هنوز نعل‌های آلومینیومی و فولادی که بر روی سم اسبها میخ می‌شوند بسیار رایج هستند، اما می‌توان از مواد دیگری از جنس لاستیک، رزین و پلاستیک نیز بعنوان نعل استفاده کرد و آنها را به سم اسبها میخکوب کرده یا چسباند.
با اینکه بسیاری از اسبها نیاز دارند تا نعل شوند، اما واقعیت این است که این کار برای همه آنها ضروری نیست. این مسئله بستگی به نوع سواری، زمین سوارکاری و تعداد دفعات اسب سواری دارد. اسب‌هایی که در زمین‌های صخره‌ای یا بتونی حرکت می‌کنند نیاز به نعل شدن دارند. با این‌حال ممکن است بعضی از اسب‌هایی که سواری نمی‌دهند نیز برای محافظت از پاهایشان در برابر زمین، یا در موارد درمانی برای مناسب نگه داشتن شرایط سم‌هایشان نیاز به این کار داشته باشند. اما کامارگو می‌گوید:«بسیاری از اسب‌هایی که در جاهای مختلف سواری می‌دهند، و در چمنزارها (و نه زمین‌های سخت) نگهداری می‌شوند، به شرطی که بطور مرتب توسط نعلبند کنترل شوند نیازی به نعل شدن نخواهند داشت.»
کامارگو می‌گوید:با این حال، اسب‌های موستانگ وحشی از آنجایی‌که پاهای بسیار قوی دارند، می‌توانند بدون نعل در زمین‌های ناهموار حرکت کنند. اما سم آنها نیز ممکن است دچار فرسودگی شود و لنگ بزنند. و این اتفاق ممکن است به قیمت جان یک موستانگ تمام شود.
برخی از مردم سوال می‌کنند که آیا نعل کردن اسب کاری دردناک است و به آنها آسیب می‌رساند؟ طبق بیانیه دانشگاه بزرگ میسوری، در دیواره سم، هیچ رگ خونی یا عصبی وجود ندارد، بنابراین اگر میخ‌های نعل به درستی زده شوند، اسبها به هیچ عنوان دردی را احساس نخواهند کرد.
کامارگو می‌گوید:« اما اگر نعل کردن درست انجام نشود، اسبها می‌توانند صدمه ببینند.» اگر نعل‌ها یا میخ‌ها درست نصب نشوند، و یا اندازه و شکل آنها مناسب نباشد، یا نعلبند به نقطه اشتباهی فشار وارد کند، ممکن است پای اسب آسیب ببیند. همچنین اگر سم‌ها بد کوتاه شوند، ممکن است چه در اسب‌های نعل‌دار و چه بی‌نعل، منجر به درد و یا لنگ زدن شود.
منبع: Live Science
227227