گریه یزید بر امام حسین (ع)

شگفت اینجاست که ، در این مرحله نیز بر شهادت افتخار آفرین او و یارانش ‍ و بر اسارت خاندانش بى اختیار مى گریستند، همانگونه که عمر سعد فرمانده کل سپاه اموى به هنگام صدور فرمان قتل حسین علیه السلام اشک مى ریخت  و نیز شقاوت پیشه اى که گوشواره دختر خردسال او را مى ربود، گریه مى کرد. و خود یزید، عنصر خودکامه اموى نیز هنگامى که خاندان پیامبر را در حال اسارت و سر بریده او را بر نیزه نگریست بى اختیار اشک مى ریخت و فریبکارانه مى گفت :
خدا چهره پسر مرجانه را زشت و سیاه گرداند که چنین فاجعه اى را به وجود آورد.))