مـخـتـار به وسیله زائده بن قـدامـه نامه اى به خواهرش صفیه نوشت و از او خواست تا عبدالله را وادار نموده نامه اى به یزید بنویسد و آزادى مختار را از او بخواهد.
از وقـتـیکه مـسلم کشته شد تا روز عاشورا که حسین علیه السلام شهید گردید مختار در زندان به سر مى برد، پس از شهادت امام تصور نهضت و قیام در مخیله اش قوت گرفت زیرا زمـینه را آمـاده تـر مى دید، لذا بفکر چاره ئى افتاد تا خود را از زندان آزاد سازد. صفیه خواهر مختار همسر عبدالله عمر بود، و از طرفى عبدالله نیز پیش امویان محترم بود و حرفهایش را مى خریدند زیرا حکومت معاویه با دست عمر خطاب پایه گذارى شده بود.
مـخـتـار به وسیله زائده بن قـدامـه نامه اى به خواهرش صفیه نوشت و از او خواست تا عبدالله را وادار نموده نامه اى به یزید بنویسد و آزادى مختار را از او بخواهد.
صفیه که از حبس برادر با خبر شد ناراحت گردید بناى گریه و زارى گذاشت ، عبدالله که چـنین دید نامه اى همراه زائده به یزید فرستاد و نوشت که چون مختار با ما بستگى دارد اگر صلاح مى دانید به ابن زیاد بنویسید تا او را از زندان آزاد کند.
زائده نامـه عـبدالله به یزید رسانید، یزید نامه را خواند و لبخندى زد و گفت : شفاعت ابوعـبدالرحمان (عبدالله عمر) پذیرفته است ، نامه اى به ابن زیاد نوشت و دستور داد مختار را آزاد کند.
زائده نامه یزید را به عبدالله زیاد رسانید، عبیدالله مختار را خواست و گفت : تو آزادى به شرط آنکه بیش از سه روز در کوفه نمانى وگرنه ترا گردن خواهم زد.
مختار آزاد شد اما ابن زیاد از زائده بن قدامه که براى نجات مختار این اندازه کوشش کرده است ناراحت گـردید، زائده مـتوارى شد تا بالاخره قعقاع بن شور و مسلم بن عمرو باهم نزد ابن زیاد شفاعت کردند تا از او در گذشت .
منبع : تبیان