مرحوم آیه الله شیخ على اکبر نهاوندى نقل مى کند: سید جلیل سید احمد اصفهانى معروف به خوشنویس ، برایم نوشت که در روز جمعه در مسجد سهله در حجره اى نشسته بودم ، ناگاه سید بزرگوار و معممى بر من داخل شد، به آن چه در زاویه حجره - یک فرش و تعدادى کتاب و ظرف - بود نظر کرد و فرمود: ((براى حاجت دنیا تو را کفایت مى کند، تو هر روز صبح به نیابت امام زمان - عجل الله تعالى فرجه الشریف - زیارت عاشورا مى خوانى ، به قدر کفایت معیشت هر ماهت را از من بگیر که اصلا محتاج به احدى نباشى ))
قدرى پول به من داد و گفت : ((این کفایت یک ماه تو را مى نماید.)) و رو به در مسجد رفت .
من به زمین چسبیده بودم و زبانم بند آمده بود و هر چه خواستم سخن بگویم و یا برخیزم نتوانستم ، تا آن سید خارج شد، همین که بیرون رفت گویا قیودى از آهن که بر من بود باز شد، پس برخاستم از مسجد خارج شدم ، هر چه جستجو کردم اثرى از آن آقا ندیدم .
منبع : تبیان