پاسخ: در قرآن کریم، نام حضرت مهدی‌غ بیان نشده است، همان‌گونه که نام بقیة امامان: بنابر مصلحت‌هایی در قرآن نیامده است; اما آیات بسیاری دربارة قیام، حکومت، اهداف و... آن حضرت، نازل شده است.
برخی از محققان معتقدند که بیش از دویست آیه از آیه‌های قرآن در شأن و قیام حضرت مهدی‌غ تأویل شده و برخی دیگر هم بیش از صدوپنجاه آیه قرآن را در این مورد نقل کرده‌اند. برخی از این آیات عبارتند از: هود، 86; بقره، 2و3; نسأ، 56; اعراف، 128; توبه، 33; قصص، 5; نور، 55 و...(برای اطلاعات بیشتر، ر.ک: احقاق‌الحق، قاضی نورالله شوشتری ـ غایة‌المرام، مرحوم سید بحرانی ـ حضرت مهدی ـ عجل‌اللهتعالی‌فرجه‌الشریف ـ از دیدگاه قرآن و سنت، محمود شریعت‌زاده خراسانی، نشر دارالصادقین.) و از آنجا که پرداختن به همه آیات نازل شده در این زمینه، در این پاسخ مختصر نمی‌گنجد; نمونه، چند آیه را در مورد حکومت عدل آن حضرت در ذیل می‌آوریم:
1. "و قل جأ الحق و زهق البـَطل إن‌ّ البـَطل کان زهوقا; (اسرأ، 81) و بگو که حق آمد و باطل را نابود ساخت که باطل خود لایق‌ِ محو و نابودی است." معنای غلبه حق بر باطل این است که به تمام معنا حق بر باطل پیروز شود و این، به جز با عدالت میسر نخواهد شد.
2. "و لقد کتبنا فی الزبور من بعد الذکر أَن‌ّ الأرض یرثها عبادی الصـَلحون; (انبیا، 105) و براستی در زبور، پس از تورات نوشته‌ایم که زمین را بندگان شایسته من به ارث می‌برند." در این آیه، عبادی‌الصالحون به حضرت مهدی و یاران ایشان نیز تفسیر شده است.
دین اسلام، دعوتش ایمان به خداوند یگانه و توحید خالص است. اسلام می‌خواهد تمام اختلافات و جدایی‌هایی را که به نام‌های گوناگون پدید آمده، به وسیله عقیده توحید از میان بردارد. اسلام رسیدن به چنین روزی را برای بشر پیش‌بینی کرده و در حدودی که وظیفه تشریع است، مقدمات آن را فراهم ساخته و عملی شدن آن را به آماده شدن زمینه کامل آن موکول کرده است که این مهم طبق این آیه، با رهبری آسمانی حضرت مهدی‌غ محقق خواهد شد.(ر.ک: امامت و مهدویت، آیة‌الله صافی گلپایگانی، ص 89، ج 3، انتشارات حضرت معصومه)
در مورد چگونگی ظهور آن حضرت باید به روایات مراجعه شود، امّا در قرآن، آیه 51، سوره سبأ "ولو تری‌َ إذ فزعوا فلافوت و أُخذوا من مکان قریب; و ای کاش می‌دیدی هنگامی را که ]کافران[ وحشت زده‌اند ]آنجا که راه‌ِ[ گریزی نمانده است و از جایی نزدیک گرفتار آمده‌اند." طبق روایات فراوانی که از طریق شیعه و اهل سنت نقل شده، تطبیق بر خروج سفیانی (گروهی که پیرو مکتب ابوسفیان و تفاله‌های عصر جاهلیتند و بر ضد طرفداران حق در آستانه قیام حضرت مهدی خروج می‌کنند) و لشکر او شده است که آنها به هنگام حرکت به سوی مکّه، به قصد تسخیر آن، در صحرا گرفتار می‌شوند.(ر.ک: تفسیر نمونه، آیة‌الله مکارم شیرازی و دیگران، ج 18، ص 153، دارالکتب الاسلامیة.)
