ساعت از 12 شب که می‌گذرد، همه عابران پیاده‌ای که از مقابل بیمارستان سوختگی مطهری تهران عبور می‌کنند، صدای فریاد‌های پردرد بیماران را می‌شنوند؛ بیمارانی که ذره ذره اسید گوشت بدن‌شان را می‌سوزاند و طاقت‌شان را طاق می‌کند. هیچ درمانی برای این درد نیست. باید آنقدر بسوزاند تا تمام و بی‌حس شود.
