ابوبکر بن حسن علیه السلام‏

ابوبکر فرزند امام حسن مجتبى علیه السلام و مادرش ام وَلَد (کنیز) بود نام وى را نُفَیْلَه، امِّ اسحاق، و نیز «رَمْلَه» نوشته اند. به اعتقاد برخى وى و قاسم بن حسن از یک مادر بودند.
به روایت برخى منابع، امام حسین علیه السلام دخترش سکینه را به ازدواج وى درآورد.
ابوبکر همراه عمویش امام حسین علیه السلام از مدینه تا مکه و سپس به کربلا آمد و در روز عاشورا به میدان رفت و پس از نبردى دلاورانه با تیر «عبداللَّه عُقْبَه غَنَوى» به شهادت رسید. امام باقر علیه السلام در حدیثى قاتل وى را عُقْبَه غَنَوى معرفى کرده است، ولى برخى قاتل او را حرملة بن کاهل اسدى دانسته اند. بنابراین احتمال مى رود، چنان که صاحب بحارالانوار اشاره کرده است عبداللَّه بن عقبه و حرمله در به شهادت رساندن وى شریک بوده باشند. 
ابوالفرج اصفهانى شهادت ابوبکر بن حسن علیه السلام را پیش از شهادت قاسم بن حسن دانسته است. ولى برخى دیگر شهادتش را پس از شهادت قاسم آورده اند.
مقصود شاعر نیز در شعر زیر همین ابوبکر بن حسن علیه السلام است:
وَعِنْدَ غَنیٍّ قَطْرَةٌ مِنْ دِمائِناوَفِى اسدٍ اخْرى تُعَدُّ وَتُذْکَرُ
در قبیله «غنى» قطره اى از خون ما هست [که باید انتقام بگیریم ] و در قبیله «اسد» نیز خون دیگرى از ما است که فراموش نمى کنیم.
در زیارت منسوب به ناحیه مقدسه از وى چنین یاد شده است:
 «السَّلامُ عَلى أَبِى بَکْرِ بْنِ الْحَسَن بْنِ عَلِىِّ الزَّکِىِّ الْوَلىِّ المَرْمِىِّ بالسَّهْمِ الرَّوِى لَعَنَ اللَّهُ قاتِلَهُ عَبْدِاللَّهِ بْنِ عُقْبَةِ الغَنَوِىَّ.»
درود بر ابوبکر فرزند [امام ] حسن بن على علیه السلام پاک، یارى کننده و تیرخورده با تیر کشنده، خدا قاتل او «عبداللَّه بن عقبه غنوى» را لعنت کند.
چون مختار ثقفى قیام کرد و در کوفه به حکومت رسید، به جُست وجوى عبداللَّه غنوى پرداخت، ولى به وى اطّلاع داده شد که به «جَزِیرَه» گریخته است. مختار نیز فرمان داد خانه اش را ویران و با خاک یکسان کنند.