به گزارش خبرآنلاین از اصفهان، «بارش برف در دهه انقلاب و حال و هوای 22 بهمن، به یک نوستالژی تبدیل شده است، مادرم می گفت که هر سال این موقع برف می‌بارد اما در اوج سرمای زمستان انگار در روز 22 بهمن هوا کمی بهاری‌تر می شود و من انگار هر سال این نوستالژی روزهای جوانیم را از نو تجربه می کنم.»
اینها بخشی از صحبتهای بانویی نه چندان مسن است که در میان دریایی از جمعیت مردم حاضر در راهپیمایی سالگرد پیروزی انقلاب در اصفهان حضور دارد، مردمی که شاید همین حس مشترک از اتحاد و همراهی با آرمانهای انقلاب، آنها را باز هم با وجود سختی‌های زندگی به خیابانهای سرتاسر کشور و میدان نقش جهان در اصفهان آورده است.
از خیابان سپه تا میدان امام خمینی (ره) چندان راهی نیست اما در میان جمعیتی فشرده از مرد و زن، پیر و جوان و کودک که با پلاکاردهای مختلف در دست و شعارهای انقلابی بر لب در این راهپیمایی حضور یافته اند، زمان، هم زودتر می گذرد و هم دیرتر از معمول به میدان می‌رسیم.
دیگر صحبت از نوع شعار و نقش پلاکاردهایی که در طول 46ساله پس از انقلاب سالامی در ذهن مردم حک شده است شاید کلیشه ای باشد، نقش‌هایی که حکایت از همراهی همیشگی مردم اصفهان با انقلابی دارد که خود در صف اول آن نقش آفرینی کردند و این میدان نیز میعادگاه همیشگی آنها در سرتاسر روزهای تاریخی انقلاب تاکنون است.
خاطرات روزهای انقلاب انگار امروز نیز در مولکول‌های هوای سرد میدان نقش جهان حک شده است و خاطرات روزهای پس از آن که در مسیر دفاع از انقلاب، هم شاهد اعزام هزاران پدر و برادر به جبهه ها بوده است و هم شاهد تکرار حجت‌ها و هم پیمانی مجدد مردم در روزهای مختلف حماسی ملت ایران، هنوز بر تن بناهای تاریخی و زیبایی بی بدیل »نقش جهان» جاری است.
اینجا زمانی نه تنها شاهد حضور پیشکسوتان انقلابی هچون پرورشها، آیت الله خادمی ها، طاهری ها و هم پیمانان مردمی آنها بوده است بلکه وجود پرصلابت سردار دلها و حضور رئیس جمهور شهید برای سخنرانی همیشگی و هرساله اش در روز هشتم محرم را نیز به خاطره تاریخی خود سپرده است.
شاید از این رو است که نقش آشنای پلاکاردهای در دست مردم از یاد مقاومت و ایثار سرشار است و حضور زنده شهدای راه مقاومت از زمان شهادت شهید سلیمانی تا سید حسن نصرالله را فریاد می کند و شعارهایی برلبها است که بر انتظارِ آزادی قدس شریف و همراهی با رهبر و لبیک با انقلاب حکایت دارد.
شاید در طول 46 سال اخیر فراز و نشیبهای بسیار در مسیر آرمانهای واقعی انقلاب وجود داشته است اما این انقلاب زنده است به حضور انسانهایی که امید خود را فراموش نکرده اند و به خوبی می دانند که مسیر حقیقت، عدالت خواهی وآزادی طلبی که سالها مجاهدان انقلابی ایران از آرش‌ها، امیرکبیرها، ستارخان و باقرخان، کاشانی ها و مصدق ها، میرزا کوچک خان جنگلی، مدرس‌ها و غیره به دنبال آن بودند و امام خمینی آن را با وجودِ حقیقت جوی خود تحقق بخشید، نمی تواند هموار و بدون دشمنی باشد، انسانهایی که می دانند که باید تلاش کرد تا رسید و باید از خود گرایی و منفعت طلبی که جهان به آن آلوده شده است در این مسیر پرهیز کرد تا اوج قله انقلاب را دید؛ حتی اگر احساس کنی به تنهایی در این مسیر در حرکت هستی!
می گویند با یک گل بهار نمی شود اما 22 بهمن هر سال برای ما مصداق بهار است، یک روز بهاری در میان سردی زمستان در دورانی که سرمای جهل و ظلم از طبیعت جدی‌تر بود و نشان از آن دارد که برای رسیدن به غایت و هدف نهایی این روز حتی تلاش خالصانه یک مسئول و یک نفر نیز کم کم به ثمر خواهد نشست و شاید این گونه ظهور نیز نزدیک‌تر شود!
