به گزارش پایگاه فکر و فرهنگ مبلغ، حضرت آیت الله جوادی آملی در نوشتاری به موضوع حفظ دین از طریق توجه زیارت و خواندن ادعیه و توسل پرداختند و گفتند:
یک سید بزرگواری که امام جماعت یکی از این مساجد قم بود و اوایل ما هم در همان مسجد مباحثه میکردیم.
بنابر روایت خبرگزاری حوزه، این سید بزرگوار به یک بیماری سکته مغزی مبتلا شد، در اثر توسل به اهل بیت علیهم السلام شفا پیدا کرد.به من میگفت که من در آن حالت بیماری بچه های من مرا از قم به تهران میبردند میآوردند هیچ کدام از اینها را نمیشناختم نمیفهمیدم چه کسی من را میبرد چه کسی من را میآورد، با اینکه بچه های من بودند، پرستار من بودند، اینها را نمیشناختم ولی زیارت عاشورا یادم نرفته بود. مرتب میخواندم. این همان معنای حفظ دین است. خب خیلی است، میگفت زیارت عاشورا که در حال صحت ادامه میدادم، این یادم نرفته بود، این را مرتب در رفت و آمد میخواندم اما بچههایم را نمیشناختم. این طور میشود، انسان وقتی به آن اواخر که رسید زبان او در اختیار ملکات اوست، در اختیار خود او نیست، الان ما که سالمیم زبان در اختیار ماست هر حرفی را خواستیم بزنیم میزنیم، اما در آن لحظات آخر زبان ما در اختیار ملکات ماست مثل آدم خوابیده. آدم خوابیده حرف میزند اما حرفش روی اختیارش نیست که بخواهد چه بگوید چه نگوید بلکه روی اعمال قبلی اوست.
درس اخلاق 89/٧/٢٩