به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، موسسه مطالعات بشیریه اعلام کرد که کتاب دیباچه ای برجامعه شناسی سیاسی ایران: دوره جمهوری اسلامی»، به قلم دکتر حسین بشیریه به زبان عربی در لبنان منتشر شده است.
این کتاب با ترجمه احمد فرادی عباسی در لبنان شهر بیروت توسط موسسه «العربیه للدراسات و النشر» منتشر شده است.
احمد فرادی عباسی مترجم این کتاب می گوید: «من به سه دلیل این کتاب را به عربی ترجمه کردم: 1- خاستگاه نظریه کتاب نشان دهنده تعاطی نیروهای اجتماعی با نظام سیاسی ایران در تاریخ معاصر هست، بسیار راهگشا است. 2-دوم این که فشردگی کتاب باعث می شود که از حوصله خوانندگان امروزین خارج نشود. و 3- گمان می کردم که می تواند نقصی را که کتابخانه عربی در رابطه با تاریخ ایران دارد، می تواند پوشش بدهد. »
حسین بشیریه (زاده 1332 در همدان) جامعه‌شناس و پژوهشگر علوم سیاسی است. وی یکی از اندیشمندان سیاسی مهم و تأثیرگذار ایران پس از انقلاب به‌شمار می‌آید. پژوهش‌های او بیشتر در حوزه تئوریهای انقلاب، جامعه‌شناسی سیاسی، جامعه‌شناسی سیاسی ایران، توسعه سیاسی و اندیشه سیاسی در غرب است. وی لیسانس خود را در رشته علوم سیاسی از دانشگاه تهران گرفت و سپس برای ادامه تحصیل به انگلستان رفت. در سال 1979 در رشته رفتارشناسی سیاسی از دانشگاه اسکس انگلستان فوق لیسانس دریافت کرد و در سال 1982 موفق به اخذ درجه دکترا در رشته تئوری سیاسی از دانشگاه لیورپول شد. حسین بشیریه با نوشته‌های متعدد خود و نیز تدریس علوم سیاسی در دانشگاه تهران به مدت 24 سال (1983–2007) بر مطالعه و عمل سیاسی در ایران تأثیر شایانی گذاشته‌است.
بشیریه در کتاب "دیباچه ای بر جامعه شناسی سیاسی ایران""دوره جمهوری اسلامی" را مورد بررسی قرار می‌دهد. وی هدف از نگارش این اثر را ارائه‌ی تابلویی از طبقه‌های اجتماعی، نیروها و درگیری‌های سیاسی در دوران پس از انقلاب و ارائه تصویری از ماهیت حکومت در سال‌های 60 الی 76 عنوان کرده است. "حسین بشیریه" نیروهای اجتماعی را در هر جامعه‌ای به این شکل فهرست می‌کند که شامل طبقات اجتماعی به معنای دقیق این واژه، و نیز طیفی از افراد و گروه‌ها هستند که اساسا طبقاتی نیستند، اما ممکن است به نمایندگی از طبقات اجتماعی فعالیت کنند و ایدئولوژی طبقاتی نشان دهند. به عقیده نگارنده، شماری از شکاف‌های تاریخی و ساختاری در جامعه ایران منجر به پیدایش ساختار بسیار پیچیده‌ای از نیروهای سیاسی-اجتماعی شده است. شکاف بین سنت و مدرنیته در همه مظاهر آن، تأثیر اسلام در ایران، به ویژه فلسفه سیاسی تشیع، و اختلافات قومی ناشی از وجود اقوام متعدد از جمله مهمترین این پیچیدگی هاست.
"حسین بشیریه" در "دیباچه ای بر جامعه شناسی سیاسی ایران" استدلال می‌کند که ابتکارات مدرنیزاسیون رژیم پهلوی در هیبت انقلاب سفید، از یک سو با افزایش شهرنشینی، توسعه رسانه‌های جمعی و به ویژه سواد و آموزش و همچنین صنعتی شدن، راه را برای افزایش آگاهی سیاسی و سیاسی شدن قسمت‌هایی از جامعه هموار کرد، اما تقاضاهای فزاینده آن ها برای ایجاد فضای مشارکت سیاسی را نادیده گرفت و این دوگانگی، بستری را برای ناخشنودی این طبقات و اضمحلال حکومت پهلوی آماده کرد. از نکات قابل توجه کتاب این است که "حسین بشیریه" در بررسی وقایع، شناخت کاملی از وضعیت داخلی کشور داشته و نیروهای درون جامعه را به طور کامل مورد بررسی قرار داده است.
216216
