به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین روزنامه سازندگی طی مطلبی به مناسبت سالگرد بازگشت امام به ایران، به تغییر محل استقرار ایشان از مدرسه رفاه به علوی در فاصله یک روز پس از ورود به تهران پرداخته است. در بخشی از این مطلب آمده است:
با گذشت 24 ساعت از ورود امام خمینی به ایران در سال 135، مدرسه علوی تهران جای مدرسه رفاه را به عنوان محل اقامت موقت بنیانگذار انقلاب گرفت تا دیدارهای مردمی در این مکان انجام شود.
... ابتدا قرار بود امام خمینی با نظر کمیته استقبال در مدرسه رفاه مستقر شوند اما اندکی بعد، بنا به دلایلی، محل استقرار به مدرسه علوی تغییر یافت. آیت‌الله منتظری دلیل تغییر محل استقرار امام از مدرسه رفاه به مدرسه علوی را این‌طور تشریح کرده است: «گفتم این‌جا (مدرسه رفاه) مناسب نیست؛ چون جای کوچکی بود و از همان در که جمعیت می‌آمدند، از همان در هم باید بیرون می‌رفتند، من گفتم جمعیت زیاد می‌آیند و این جمعیت زیاد در این جای کوچک مناسب نیست.»
اما ظاهراً دلایل دیگری هم برای تغییر محل اقامت وجود داشته است که سید مهدی امام‌جمارانی آن را شرح داده است. «کنترل مدرسه رفاه به دست منافقین افتاده بود. حرکات مشکوکی مشاهده می‌شد که شهید مطهری و مرحوم آقای منتظری را به این نتیجه رساند که ماندن امام در مدرسه رفاه به صلاح نیست.»
دکتر سید حسن عارفی، استاد قلب و عروق دانشگاه علوم پزشکی تهران و پزشک معتمد امام در بخشی از خاطرات خود محل استقرار امام را این‌طور توصیف کرده است: «حضرت امام در اتاقی که چند پله بالاتر از انتهای راهرویی بود، اقامت داشتند. اتاق محقر (3٫5 در 2٫5 متر) مفروش بود به فرش‌های ارزان‌قیمت و بدون تجهیزات اضافی، در کنار آن پتویی چندلا شده و پشتیایی که محل نشستن حضرت امام بود، وجود داشت. محل سکونت و مقر فرماندهی حضرت امام به قدری ساده بود که انسان را در بدو ورود به خود جذب می‌کرد. مردی که با دست‌های تهی از اسلحه ولی مشت‌های گره کردهاش کاخ‌های طاغوتیان را به لرزه درآورده بود در اتاقی فرمانروایی می‌کرد که در آن حداقل امکانات زیستن وجود نداشت. ورود اطبا که به طور معمول از امکانات و ظواهر زندگی مدرن و سطح بالایی برخوردارند به این اتاق و روبه‌رو شدن با چهره نورانی و ملکوتی و دوست‌داشتنی حضرت امام و مصاحبت با این مرد غیور و دلاور، باعث ایجاد همبستگی و اظهار همدردی و همفکری با ایشان بود و تحولی عمیق را در تاروپود وجودشان ایجاد می‌کرد.»
259
