از گرسنگی و افسردگی تا اوج سینما؛ آدرین برودی چگونه دوباره درخشید؟

مهسا بهادری: مسیر حرفه‌ای آدرین برودی نشان می‌دهد که یک بازیگر می‌تواند بدون محدود شدن به یک نوع خاص از نقش‌ها، همچنان در سطح بالا باقی بماند. فیلم «بروتالیست» نه تنها بازگشت قدرتمندانه‌ای برای او محسوب می‌شود، بلکه یادآور تعهد او به هنر و نقش‌آفرینی‌های منحصر به فردش در دنیای سینما است.

فیلم «بروتالیست» ساخته بردی کوربت، یک حماسه سه‌ساعته درباره لازلو توت، یک معمار مجارستانی در اواسط قرن بیستم است که پس از جنگ جهانی دوم تلاش می‌کند زندگی خود را در آمریکا بازسازی کند. آدرین برودی با بازی در این نقش، نامزد دریافت جایزه گلدن گلوب شده است. این فیلم، اگرچه از نظر داستانی متفاوت از «پیانیست» است، اما همچنان مضامینی مانند هنر، فقدان و بازسازی زندگی را بررسی می‌کند که یادآور فیلم مشهور پولانسکی است.

از «پیانیست» تا «بروتالیست»

آدرین برودی تنها 29 سال داشت که برای بازی در فیلم «پیانیست» ساخته رومن پولانسکی، برنده جایزه اسکار بهترین بازیگر مرد شد. او جوان‌ترین دریافت‌کننده این جایزه تا به امروز است. او برای درک عمیق‌تر نقش، مدتی از زندگی شخصی خود فاصله گرفت، گرسنگی کشید و حتی به افسردگی دچار شد. این تلاش او را برای مدتی از کار بازیگری دور کرد. بازگشت او با فیلم «روستا» (The Village) اثر ام. نایت شیامالان بود، که در آن نقش یک پسر معلول ذهنی را بازی کرد؛ نقشی که بسیاری آن را چالش‌برانگیز اما غیرمنتظره می‌دانستند.

همکاری با کارگردانان بزرگ و انتخاب‌های متفاوت

برودی در طول دوران حرفه‌ای خود، با کارگردانانی مانند اسپایک لی، کن لوچ، بری لویینسون، استیون سودربرگ و ترنس مالیک همکاری کرده است. او همواره به دنبال نقش‌های غیرمتعارف و همکاری با فیلمسازان برجسته بوده است. به گفته خودش: "نمی‌خواستم صرفاً به دنبال نقش‌های قهرمانانه‌ی آشکار بروم، بلکه به دنبال یک مسیر خلاقانه بودم."

او در بیش از 60 فیلم بازی کرده و در نقش‌های متفاوتی ظاهر شده است، از یک نوازنده پانک راک گرفته تا سالوادور دالی در «نیمه‌شب در پاریس» وودی آلن. در عین حال، در فیلم‌های اکشن و علمی‌تخیلی مانند «کینگ کنگ» پیتر جکسون و بازسازی «شکارچیان» نیز نقش‌آفرینی کرده است. برخی از آثار او موفقیت بزرگی در گیشه و میان منتقدان به دست آوردند، اما برخی نیز چندان موفق نبودند. با این حال، بازی‌های او همواره مورد تحسین قرار گرفته‌اند.

تأثیر خانواده و نگاه شخصی به هنر

برودی موفقیت خود را مدیون والدینش می‌داند که ارزش‌های هنری و خلاقانه را در او نهادینه کردند. او در نیویورک، در خانواده‌ای هنرمند بزرگ شد و به گفته خودش، محیطی که در آن رشد کرد، تأثیر مستقیمی بر نگاه او به سینما و انتخاب‌های هنری‌اش داشت. او می‌گوید: "پدر و مادرم همیشه مرا تشویق به منحصر به فرد بودن کردند، و این به من قدرت داد که مسیر خودم را دنبال کنم."

قدرت تحول در بازیگری

برودی یکی از معدود بازیگرانی است که می‌تواند به‌راحتی بین نقش‌های مختلف جابه‌جا شود. او با تغییر صدا، لهجه و حتی حرکات بدنی، شخصیت‌های خود را به گونه‌ای به تصویر می‌کشد که تمایز میان بازیگر و کاراکتر تقریباً از بین می‌رود. این ویژگی باعث شده که او بتواند در ژانرهای مختلف، از درام گرفته تا علمی‌تخیلی و حتی فیلم‌های کمدی، حضور مؤثری داشته باشد.