خربزه و طالبی از میوه های تابستانی هستند و طعم و بوی مطبوع دارند.انواع آنها دارای خواص مشابه منابع سرشاری از ویتامین های B،A کمپلکس، PP،Cمواد از ته،مواد هیدروکربنه، مواد چرب و رادیو اکتیو می باشند آب خربزه و طالبی حاوی انواع ویتامین ها، مواد معدنی،آنزیمها و بسیاری از شکرهای طبیعی می باشند.طبیعت آنها معتدل اما خنک کننده و داروی هاضمه هستند و برای پوست و اعصاب مفیدند.قند خربزه گلوکز و لوولز است که فوراً جذب می شوند لذا نیرو فعالیت سلولها را افزایش می دهند و خستگی را برطرف می سازند.خربزه و طالبی،اسید اوریک و سموم خون و سنگ کلیه را دفع می کنند و به عنوان دارو و جهت رماتیسم و نقرس و ضعف کبد مصرف می شوند.خربزه و طالبی دارای مواد ید دار نیز می باشند و مقدار زیادی مواد معدنی مثل پتاسیم،منگنز،فسفر،کلسیم و ماده پکتین در بردارند،کلسیم موجب تقویت عضلات و استخوان بندی و فسفر موجب تقویت سلولهای مغزی و فعالیت اعصاب دارای خاصیت قلیایی است و PH خون را بالا می برد. اگر خربزه ای زیاد شیرین را ناشتا به مدت چند روز مصرف کنند سبب حرارت کبد و کلیه ها شده و ایجاد تب می کند.خربزه با داشتن طعم و اسانسهای مطبوع محرک خوبی برای دستگاه گوارش و اعصاب و روان می باشد.و چون دارای آنزیمهای فراوان است عمل هضم را سرعت می دهد.
سلولزهای خربزه مواد زائد را از روده ها دفع می کند و رنگ رخسار را جلا می دهد.خربزه و طالبی رطوبت بدن،یرقان،ورم و درد چشم و امراض سودایی را برطرف می سازند اما برای افرادی که به امراض دیابت،ورم روده و سوء هاضمه دچار هستند مضر می باشد.پوست خربزه و طالبی دارای خواص فوق می باشد از اینرو میوه را می توان با پوست آب گرفت.آب خربزه و طالبی را بهتر است با مقداری سرکه یا آبلیمو و یا آب انار توام نمود و میل کرد.
منبع:خواص میوه ها و گیاهان در درمان بیماریها/خ
