سد گلپایگان اولین سد مخزنی خاکی و اولین سد مدرن ایران است. مطالعات این سد در سال 1323 شروع شد. عملیات ساخت آن نیز در سال 1326 آغاز و در سال 1336 به بهره‌برداری رسید. سد سنگریزه‌ای گلپایگان با هسته رُسی مایل است و با شیوه قدیمی ساخت سدهای خاکی بر روی پی سنگی ساخته شده‌است. در سال 50 – 1349، به تراز تاج سد 5 متر و به تاج سرریز آن، 7 متر افزوده شد و در نتیجه ظرفیت مخزن از 28 به 42.5 میلیون متر مکعب افزایش پیدا کرد. سیستم آبگیر ـ تخلیه کننده سد گلپایگان شامل دو لوله به قطر 36 و 56 اینچ و به طول 210 متر می‌باشد که به دو سری شیرهای هاول بانگر مجهز می‌گردند. تجهیزات نصب شده در این خطوط عبارتند از: آشغالگیر ورودی، دریچه تعمیراتی رأس، شیر پروانه‌ای اضطراری و شیر سرویس هاول بانگر. سد گلپایگان در 25 کیلومتری جنوب غربی و 18 کیلومتری جنوب باختری شهر گلپایگان در نزدیکی روستای «اختوان» بر روی رودخانه قم‌رود (اناربار) واقع شده‌است. هدف از احداث این سد جلوگیری از خسارات ناشی از سیل و تأمین آب کشاورزی شش هزار هکتار از اراضی کشاورزی منطقه بوده‌است. ارتفاع سد از سطح زمین 57 متر است. تجهیزات فنی و امکانات رفاهی در زمان ساخت این سد محدود بود ولی با تلاش شبانه‌روزی و دلسوزانه سازندگان آن بعد از گذشت سالیان دراز از زمان بهره برداری تاکنون ایمنی و پایداری سد مطلوب و قابل قبول و مهم‌ترین منبع تأمین آب کشاورزی زمین‌های گلپایگان است. با وجود اینکه یک هفته به سبب سرمای شدید و بارش برف زیاد، کار ساخت سد با مشکلات متعدد بر خورد کرده و متوقف شده و از طرفی اصولاً انجام این نوع کار در فضای تنگ، کار مشکلی است و به انجام مقدمات زیاد نیاز دارد. اما 211 مترمکعب بتن در آب ریخته شد. اولین «توپی» بتنی در ایران نیز، به دست متخصصان ایرانی بعد از تلاش مداوم، در سد گلپایگان ساخته شد. حجم کل مخزن این سد 45 میلیون مترمکعب و حجم مفید مخزن 42 میلیون مترمکعب است. در سد گلپایگان ماهی‌های زیر یافت می‌شود : سوف، کپور، ماهی سفید رودخانه‌ای و قزل آلا. ماهی سفید و قزل آلای سد گلپایگان بسیار مرغوب است.
