بازی کردن، [نوعی] استعداد فطری نزد کودک است که در خلال آن رهایی از انرژی زاید دست می دهد. بازی، مقدمه ای برای عمل جدی هدفمند بوده و در بازی است که کودک به تواناییهای خود در برقراری ارتباط با دیگران و قدرت زبانی، عقلی و جسمی نهفته در وجودش پی می برد. نیز در حین بازی است که کودک نسبت به ویژگیهای اشیای پیرامون خود شناخت دقیقی کسب می کند.
