اصلاح-طلبان

یک عضو مجمع روحانیون مبارز در انتقاد از پزشکیان گفته است: آن چیزی که تحت عنوان "وفاق ملی" مطرح می‌شود، وفاق نیست؛ بلکه سهمیه دادن به این و آن برای کسب مدیریت است و ما اسم آن را وفاق نمی‌دانیم!

برخی از اصلاح طلبان هنوز باور نکرده‌اند که رئیس‌جمهور آمریکا شمشیر را برای ایران از رو بسته و صحبت از مذاکره که آن را صرفاً در رسانه مطرح می‌کند، خروجی جز تسلیم ندارد.

هنگامی که برخی رجال سیاسی عقلانیت را کنار می‌گذارند؛ آنگاه است که راه حل‌ها گم می‌شود، ترسیم دقیقی از وضع موجود صورت نمی‌گیرد و کسی هم در گرداگرد دستاوردهای کشور حصار نمی‌سازد.

آنچه که در برخی کشورهای خارجی رخ نموده؛ "درمان فقر" نیست بلکه کتمان فقر، حل کردن مشکل فقر ذهنی و نیز پذیرش رسوب زیست فقیرانه در زندگی و زمانه قشرهایی از مردمان آن مجامع است.

در بحث پیمان راهبردی با چین و روسیه باید دانست که ایران اسلامی حتی اگر تحریم هم نبود و با آمریکا تعامل داشت هم اما پیمان راهبردی با کشورهای هژمون که برخی منافع مشترک را با آنها داریم یک ضرورت بود.

برخی چپ‌های ستادی همچنان بیگانه با مشکلات مردم و لزوم کارآمدی اصرار دارند که از جمله معانی وفاق ملی؛ رفع حصر از فتنه‌گران سال 88 است!

تمنّای برخی اصلاح‌طلبان برای مذاکره با آمریکا به جایی رسیده که باید از آنها خواست حتی اگر قصد دارند به هر قیمتی توافق کنند اما اقلا دروغ نگویند و حقایق کشور را کتمان نکنند!

یادگاری نوشتن روی دیوار آمریکا که به داد مردم خود هم نمی رسد در عرف سیاسی یک بی‌خردی است.

اگرچه خبر افزایش میزان صادرات کفش یک نشانه بالینی کوچک است اما بعنوان یک رخداد اقتصادی که پس از خبرهای مربوط به کاهش تورم و بی‌تنش بودن تصمیم دولت برای حذف ارز نیما بروز کرده، بسیار مهم است.

شکاف میان طیف‌های مختلف جریان اصلاح طلب در زمینه تعریف وفاق و همکاری با حاکمیت به شرایط تشدید و تنش رسیده است.