بولتون

بولتون می‌نویسد: بعد از سرنگونی پهپاد آمریکا، سه تأسیسات را در ایران برای بمباران مشخص کردیم. ترامپ هم می‌دانست باید به نابودی گلوبال‌هاوک واکنش نشان دهد؛ اگر پاسخ نظامی نمی‌دادیم، دلمان خنک نمی‌شد.

بولتون می‌نویسد: ترامپ دائماً تصاویر تلویزیونیِ «150 کیسه حمل جسد» در ایران را در ذهنش مرور می‌کرد و حاضر نبود در ازای سرنگونی یک هواپیمای «بدون‌سرنشین»، این همه از ایرانی‌ها تلفات بگیرد.

بولتون در کتابش می‌نویسد: حتی اگر سیاست اعلامیِ ما هم «تغییر رژیم» در ایران نباشد، باز هم تا وقتی رژیم کنونی در قدرت است، نه توافق با تهران ممکن است، نه بازدارندگی مقابل ایران.

بولتون در کتابش می‌نویسد: اگر ایران به آمریکایی‌ها یا همپیمانان ما حمله می‌کرد، می‌توانستیم پاسخ نظامی بدهیم و روند دیپلماسی را متوقف کنیم؛ به همین امید بود که فکر استعفا را از سرم بیرون می‌کردم.

ترامپ پس از انفجار ماهواره‌بر «سفیر» روی سکوی پرتاب، تلویحاً گفت آمریکا در این حادثه نقش داشته و ایران نمی‌تواند از چگونگی این عملیات سردربیاورد؛ بعداً هم گفت: «خوشم می‌آید سربه‌سرشان بگذارم.»