بی-ادبی

حتما شما هم در جایگاه والدین با این سناریو کمابیش آشنا هستید: فرزندتان در مدرسه آرام و مؤدب است، رفتار شایسته ای با معلم ها و دوستانش دارد، به قوانین احترام می گذارد، اما به محض اینکه به خانه می رسد، تغییر می کند؛ عمدتاً عصبانی است و رفتار و کردارش با شما از زمین تا آسمان با رفتارش با معلم یا دوستانش یا با فامیل فرق دارد!

گاهی‌ اوقات جملاتی که با نیت خیر می‌گوییم اما بی‌ ادبی تلقی می‌شوند. گفت‌وگوهای کوتاهی که هدفشان رعایت ادب بوده، پایانی بی‌ادبانه دارند و حتی باادب‌ترین و مهربان‌ترین آدم‌ها هم می‌توانند این اشتباه را مرتکب شوند. نگرانی از اینکه نکند گفت‌وگوی کوتاه شما دیگری را آزار دهد، ممکن است باعث شود که به کل از شروع گفت‌وگو یا حرف زدن با دیگران پرهیز کنید.

برقراری ارتباط با دیگران و حرف زدن در جمع قوانینی دارد که اگر آن‌ها را رعایت نکنیم، از نظر دیگران فردی بی‌ادب به حساب می‌آییم

شما باید بدانید چه چیزی در آن کشور پذیرفته شده و چه چیزی غیر قابل قبول است، چون ممکن است بعضی رفتار‌هایی که در کشور شما عادی و مرسوم هستند، در کشوری دیگر غیر قابل قبول باشند و انجام آن‌ها برایتان دردسرساز شود.