دعاى-مستجاب

امن و امنیت حالت آرامشی است که انسان در برخورد با موجودات و شئون آن ها پیدا می کند، اگر کسی شرایط وجودی خود را آن طور که حق تعالی قرار داده است به کار ببندد، حالت خوفی که برای او پیدا می شود، با توجه به جمیع جوانب بلافاصله حالت امن برای او پیدا می شود

در تمام موارد پیامبر (صلی الله و علیه وآله) واسطه در جواب قرار گرفته و آن سئوالات را پاسخ می فرمود اما در یک مورد هیچ واسطه ای در کار نیست و رسول خدا (صلی الله و علیه وآله) هم با آن همه عظمت واسطه نیست و آن هنگامی است که

پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله می فرماید: «رحم الله عبداً طلب من الله عزوجل حاجة فالّح فی الدعاء استجیب له او لم یستجیب»؛ «خدا رحمت کند بنده ای را که از خداوند متعال حاجتی را درخواست کند و بر آن اصرار بورزد. چه حاجتش برآورده شود و چه برآورده نگردد.»

وعده خداوند به اجابت دعا یک وعده مشروط است نه مطلق، مشروط به آن که ما به وعده ها و پیمان های خود عمل کنیم

از آیات کتاب خدا و روایات کتاب هاى معتبر استفاده مى شود که دعاى مستجاب دعائى نیست که هر کس در هر زمانى و بدون شرایط لازم دعا کند و هر چه از خدا بخواهد به اجابت رسد، دعا کننده باید به شرایط بیان شده در معارف آراسته باشد، و دعاى او هم دعاى صحیح و مناسب با شأن او، و مصلحت دنیا و آخرتش باشد.

در باب دعا آمده: زمان داود قحطى شدیدى مردم را احاطه کرد، سختى و مضیقه مردم را در رنج و اندوه قرار داد، سه نفر از علماى خود را انتخاب کردند تا به بیابان رفته براى آنان طلب باران کنند، آنان به صحرا رفتند و در مقام مناجات برآمدند، یکى از آنان گفت: خداوندا تو در تورات خود نازل کردى:

دعا کننده باید با تمام وجود متوجّه ذات مقدّس خدا باشد و از غیر او بکّلی دل بکند و هیچ امیدی به دیگران نداشته باشد

در قرآن اغلب آیاتى که به عبارت ربّنا مزین شده بیانگر این واقعیت است که اهل ایمان را ارشاد فرماید تا چه چیزهایی را با چه جملاتى از خداوند تبارک و تعالى طلب کنند