در طول تاریخ بشیریت، آدمی دلش که برای فضایی آسمانی و بهشتی تنگ شد، پای در راه های دشوار نهاد، مسیرهای سنگلاخی را درنوردید و از ستونی راست بالا رفت تا شاید خدا را بیابد… یا قدری آرامش داشته باشد تا با این درد عظیم بی کسی و تنهایی اش کنار آید… گویی رنج کشیدن گناهان را زدوده و روح آدمی را از هر ناپاکی می رهاند.
