رشوه

در قرآن کریم صریحاً از اکل مال به باطل نهی و از آن مذمّت شده است؛ از مصادیق روشن اکل مال به باطل رشوه و ربا است که در آیات و روایاتی چند از آن ها نکوهش به عمل آمده و از گرفتاری های دنیوی و عذاب های اخروی آن ها بحث شده است

نکته تا‌سف‌بار ماجرا این است که انعقاد قرارداد پیش از این با سپهسالار نهایی شده بود و به نوعی طرف انگلیسی از بسته شدن قرارداد خیالش راحت بود و رشوه‌های اعطاشده صرفا به این نیت صورت می‌گرفت که روند کار تسهیل و تسریع شود!

خستین سلاح امیرکبیر برای جلوگیری از رشوه‌خواری، پاک‌دستی خودش بود؛ همه می‌دانستند که او را نمی‌توان به هیچ‌قیمتی خرید و همین مسئله، وی را در برابر تیر‌های تهمت مصون نگه می‌داشت.

انگلیسی‌ها می‌گفتند دشمنِ قسم‌خورده ماست. راست هم می‌گفتند؛ به قرآن کریم قسم خورده بود که تا آخرین قطره خون با انگلیسی‌های متجاوز بجنگد. آخرسر وقتی شهید شد اهالی تنگستان سیاه‌پوش شدند.

رسیدگی به اتهام جعل و اخذ رشوه توسط طبری