آیه شریفه(الست بربکم) (1) بیانگر این حقیقت است که پروردگارانسانها، خودش اسباب معرفت به خود را برای آنها فراهم کرده است. اوست که به مقتضای آیه مزبور، ذریه انسانها را از پشتهای آنها برگرفت(اخذ)و آنها را بر خویشتن گواه قرار داد و از آنهاپرسید:(الست بربکم)؟ و آنها با کلمه «بلی » پاسخ مثبت دادند.