از مرحوم آیه الله العظمی سید مهدی شیرازی نقل شده که فرمودند:
زمانی که من در سامرا بودم (زمان میرزای شیرازی) از اول شب تا صبح، می رفتم در سرداب صاحب العصر علیه السلام (1) و چفت سرداب را هم می بستم تا کسی نیاید مزاحم بشود، سپس مشغول قرآن و دعا و توسّل می شدم