گاهی از خود می‌پرسم چرا فوتبال دنیا دیگر از ابرقهرمان خالی شده است؟ چرا لنگه رودگولیت پیدا نمی‌شود که زیباترین لحظه زندگی‌اش زمانی بود که در کنسرتی علیه آپارتاید در آفریقا‌ی‌جنوبی گیتار زد یا توپ طلای بهترین بازیکن اروپا 1987 را لایق اهدا به نلسون ماندلا دید تا اینکه روی طاقچه اتاقش کپک بزند؟
