آیا ترغیب به گریه برای امام حسین علیه السلام، ترغیب به غمگینی - که حالتی منفی و ناهنجار می باشد - نیست؟ چرا اسلام با ترغیب به گریه برای امام حسینعلیه السلام، ما را به حزن و اندوه ترغیب می کند؟ ترغیب به حالات ناهنجار و منفی از جانب یک دین مدعی کمال، چه توجیهی دارد؟