پژمان-جمشیدی

سال 98 سال نسبتا خوبی برای سینمای ایران هم از نظر فروش و هم از نظر کیفیت فیلم‌ها بوده است.

قابل‌انکار نیست که برخی از فیلم‌ها با کاراکترهایشان در ذهنمان ماندگار شده‌اند. کاراکترهایی که گاه خود آن‌قدر پرنفوذ و کاریزماتیک بودند که یک فیلم را فقط با خاطره آن‌ها به خاطر می‌آوریم و برخی در تقابل با کاراکتر روبرویشان بود که فرصت می‌یافتند اوج و فرود شخصیتشان را به رخ مخاطب بکشانند

برزو نیک نژاد با «زاپاس» وارد سینمای ایران شد. یک کمدی ساده و جمع‌وجور که می‌توانست بیننده‌اش را بخنداند و برایش قصه‌گویی کند

خوب بد جلف 2: ارتش سری ساخته پیمان قاسم‌خانی ادامه بر سری اول با همین نام است. با همان بازیگران و موضوعی که در ادامه داستان سری اول نیست اما گهگاه گریزهایی به آن می‌زند

باورش سخت است که کمدی‌های نابی چون «مارمولک» و برخی از بهترین آثار نود شبی تلویزیون، چون «پاورچین» و «شب‌های برره»، حاصل قلم پیمان قاسم‌خانی بوده است

فیلم مغز استخوان، نه واجد کیفیت هنری است و نه محتوا. بلکه می‌توان آن را در مقولۀ عداوة الشرع دسته‌بندی کرد. مخالفت با قانون قصاص و موارد دیگر.

«هزارتو» اولین فیلم سینمایی امیرحسین ترابی است. کارگردانی جوان و فیلم اولی که مدت نسبتاً طولانی درگیر ساخت فیلمش بود. خبرهای ساخت این فیلم با نام اولیه «لابیرنت»‌ از مدت‌ها پیش شنیده می‌شد و تأکید بر حضور ساره بیات و شهاب حسینی قرار بود حتی پیش از آماده شدن فیلم، کار تبلیغاتی آن را شروع کند و مخاطبان را چشم‌انتظار فیلم بنشاند.

دهم شهریور، زادروز پژمان جمشیدی است. پژمان جمشیدی بازیگر است یا فوتبالیست، هنوز جوابش را نمی‌دانیم