کثرت-گرایان

«نجات» و «رستگاری» مفاهیمی دینی اند با رنگ و بویی کلامی. در برابر آن ها واژه «سعادت» که تقریبا همان بار معنایی را به دوش می کشد، بیشتر صبغه ای فلسفی دارد (14، ص: 11)

نخستین تفسیر از آن، «کثرت گرایی رفتاری» است یعنی پیروان همه ادیان (به تعبیر نظریه پردازان) یا شرایع (به تعبیر ما) درپرتو یک رشته مشترکات می توانند در کنار یکدیگر زندگی کنند، و همدیگر را تحمل نمایند و به اصطلاح سیاستمداران تز «زندگی مسالمت آمیز» را پیاده کنند و گاهی در این مورد به اندازه ای پیش می روند که «لائیک ها&raq ...