تصورش سخت است که سینما را مدیون مظفرالدین شاه، این شاه بی‌عرضه و بی‌خاصیت قاجاری باشیم. مظفرالدین شاه، دریکی از سفرهای فرنگش به همراه میرزا ابراهیم‌خان عکاس‌باشی، پنج سال بعد از اختراع سینما توسط برادران لومیر، با سینماتوگراف آشنا شد و چنان مسحور و شیفته این جادوی عجیب شده بود که سریعاً و بعد از بازگشت به ایران دستور تهیه یک دوربین را داد
