آزادیان در این بیست و چند سال که می‌شناختمش هیچ عوض نشد. سال‌ها بود که استاد دانشگاه تهران بود اما همان دانشجوی کتاب‌باره کمال‌خواه کناره‌جوی خلوت‌گزیده گریزرنگ ماند. نجیب و بی‌شیله‌پیله. بی‌حاشیه و بی‌آزار. به‌ظاهر عبوس و دیرجوش اما عمیقا مهربان و خیرخواه. با طنزی نافذ. قدری تلخ‌اندیش و نومیدگونه.
