امام-علی

بیان سخنان و خطبه های عالمانه و همراه با استدلال به آیات قرآن کریم، در  بازار کوفه و مجلس عبیدالله زیاد و دربار یزید از سوی زینب(ع) هر یک شاهدی بر توانایی علمی و دانش آن بزرگوار است. اضافه بر این زینب مقام بیان روایت و حدیث را که از ویژگیهای افراد آگاه و بلند مرتبه است دارا بوده و گواه دیگر مقام علمی اوست.

همان‌گونه که بیان شد مقام حضرت امیرالمؤمنین(ع) آن چنان عظیم بود که رسول خاتم(ص) به ایشان متوسّل می‌شدند، امّا گاهی امیرالمؤمنین‌علی(ع) نیز برای برخی امور مهم به فرزندش امام حسین(ع) متوسّل می‌شد. این در حالی است که امام علی(ع) در اوج قدرت ظاهری و باطنی بود و هر چه می‌خواست برای ایشان مهیّا بود.

اگر برای پیامبر سخت است که امّتش گرفتار نزاع ها و درگیری های سخت باشند، چگونه ممکن است نسبت به مسئله مهم جانشینی خود در حدّ بیان یک عدد اکتفا کند؟ از آنجا که خالق نظام هستی حکیم است هر آنچه برای رسیدن انسان به هدف آفرینش،لازم داشته باشد،برایش بیان شده است حال ممکن است این بیان در قرآن کریم باشد یا توسّط نبیّ گرامی اسلام صلّی الله علی و آله بیان شد ...

پس از آن که عثمان به خاطر خلاف هاى کارهاى فراوانش، و تشدید حکومت عربى در برابر حکومت اسلامى که بخش عمده آن با طرح عمر پایه گذارى شده بود، و مسلط کردن بنى امیه بر مردم و واگذارى پست هاى کلیدى به آنان به دست اصحاب پیامبر و مردم ناراضى و خشمگین کشته شد، مردم براى بیعت با امیرمؤمنان هجوم کردند، و حضرت حجت را بر خود تمام دید، به ناچار حکومت را پذیرفت.

یکی از ابعاد درس آموز زندگی امام موسی بن جعفر علیه السلام ، مبارزات آن حضرت با فساد و انحراف در جامعه ی اسلامی است. ما در این نوشتار تلاش خواهیم کرد شیوه مبارزه ی آن حضر ت را با بعضی از مفاسد زمان خود، به اختصار بیان کنیم.

پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله :

بر اساس آیات قرآن امام علی(ع) نفس و جان پیامبر(ص) است.[1] او یکی از اولواالامرهایی است که اطاعت ایشان واجب است

اینها تنها واژگانی هستند که شایسته رمضانند و بهره شب های قدر.

صدیقی : ایشان با نخبگان جلسه برگزار کردند نه در پناهگاه، بلکه در حسینیه.

امیرمؤمنان علی(ع) میزان حق است. شخصیتی است که خداوند متعال او را شاهد رسالت پیامبراکرم(ص) قرار داد؛ منکران رسالت به بهانه‌های مختلف از پذیرش نبوت پیامبر اکرم(ص) طفره می‌رفتند و با وجود مشاهده معجزات متعددی از پیامبر اکرم(ص) حاضر به پذیرش نبوت او نشدند